katolik kilsə ruhaniliyinə məxsus başın bir hissəsinin qırxılması.
1. bəzi ibtidai xalqlarda sitayiş edilən heyvan, bitki və s.; 2. bu cür heyvanın və ya başqa bir şeyin surəti
bəzi xalqlarda din forması, ibtidai təsəvvür; totemlərə sitayiş etmə.
1. Allahın təkliyinə inanma; təkallahlılıq, monoteizm; 2. Allahı bir, vahid, tək hesab etmə.
yeddi xristian ayinlərindən biri; günah və qəbahətlərindən əl çəkib, Allaha üz tutaraq bir daha günah etməyəcəyinə söz vermə; Allahdan üzr istəmə, All
Musa peyğəmbərə göydən nazil olmuş dini kitab. «Bibliya»nın birinci hissəsi – Əhdi-ətiq («şəriət», «qanun», «namus» deməkdir)
şərh etmə, izah etmə, aydınlaşdırma.
xristian dini kitablarından birinin adı.
1. xristian ehkamına görə guya vahid Allah üç şəxsdən mövcuddur; ata-Allah, oğul-Allah, müqəddəs ruh-Allah; 2
cənnətdə bitən gözəl bir ağac.
Quran surələrindən birinin adı («dağ» deməkdir).
ən böyük; ulu Tanrı (Allah), ən böyük Allah, ən uca Allah.
1. ibadətkarlıq, köləlik; 2. itaət, asılılıq.
axirətə aid.
peyğəmbər əleyhissəlamın bayrağının adı («qartal» deməkdir).
o biri dünya, axirət dünyası, axirət.
şəriət qanunlarına görə verilən cəza.
cəmdə: 1. alimlər; 2. din alimləri (müctəhidlər, axundlar).
1. Allahın varlığı; ilahi məqam; 2. allahlıq; ilahilik.
xalq, millət; müsəlman icmasının birliyi; bir peyğəmbərə inanan adamlardan ibarət icma; dindaşlar.
islam milləti, müsəlmanlar.
Quranın ilk və orijinal nüsxəsi; Fatihə (həmd) surəsinin adlarından biri.
kiçik həcc; zülhiccə ayının 8-9-10-u istisna olunmaqla ilin hər hansı vaxtında Məkkəni ziyarət etmə; həcc, ziyarət
axirət işləri.
hər bir adət, qayda; ürf-adət, dinin adətləri, qanunları.
bax ürf.
merac, göyə çıxıb Allahla müsahibəyə getmə.
şəriət hüquqşünaslığının kökü, əsasları.
1. İslam dinindəki təriqətlərdən biri; bu təriqətə mənsub adam; 2. dini-hüquqi məktəb; 3. hüquqçu, hüquqşünas
dinin əsasları, islam dininin 5 əsas ehkamı.
məhsulun onda biri miqdarında olan dini vergi.
islamiyyətdən qabaq ərəblərin sitayiş etdikləri bütlərdən birinin adı.
1. ən zəruri, ən mühüm; 2. şəriətə görə ifası zəruri olan əməl.
dinə görə yerinə yetirilməsi və ya riayət edilməsi vacib olan işlər; çox vacib olan şey.
bax vacibülizan.
itaət edilməsi vacib olan (Allah, hökmdar; vacibülitaə).
varlığa vacib olan, Allah.
Ərəbistanda köçəri ərəb qəbilələri ilə əlaqədar olmuş müsəlman təriqəti.
vahhabilik (bax) dini cərəyanı tərəfdarları. Onlar özlərini vahid Allah tərəfdarları - “müvahidun” adlandırırlar
ortodoksal islamda yaranmış dini-siyasi cərəyan (XVIII əsrdə yaşamış banisi Mühəmməd Əbd əb-Vəhhab adlı bir şəxsin adı ilə bağlıdır)
minbərdə xalqa vəz söyləyən din xadimi, moizə, nəsihət edən, vəz edən ruhani.
vaizin peşəsi, sənəti.
XII əsrin axırlarında Fransanın Lion şəhərində yaranan bidət tərəfdarları.
Allaha and olsun, Allah haqqı.
Roma katolik kilsəsinin dini inzibati orqanının mərkəzi; papanın iqamətgahı.
bax vedizm.
bax vedlər.
hindlilərin ən qədim dini, Veda dini.
qədim Hindistanın dörd müqəddəs kitabı: Riq-veda (Himnlər vedası), Sama-veda (Şeirlər vedası), Yağur-veda (Qurban vedası), Atharva-veda (Ovsunlar veda