erschöpft

adj. yorğun, ölümcül, taqətsiz, üzgün, əzgin, arğın, yorğun-arğın, əzgin-üzgün, halsız; ~ sein taqətdən düşmək, tabdan düşmək, cılız-vılız olmaq, əldən düşmək, dildən düşmək, əhədi kəsilmək, əhədi üzülmək; düşkünləşmək, əl-ayaqdan düşmək, əzginləşmək, haldan düşmək, heydən düşmək (kəsilmək); F dayanmaq, həlak olmaq; ich bin völlig ~ işləməkdən dayanmışam, heydən düşmüşəm, heyim qalmayıb, həlak olmuşam
erschöpfen
Erschöpfung