itqılıq
прил. рах. кицӀин къилихъ авай, пис къилих авай, кицӀ хьтин, рекье тефир.
sif. dan. Bədxasiyyət, rəftarsız, heç kəslə yola getməyən. İtqılıq adam. – Veys acıdil və itqılıq olduğundan arvaduşaqdan heç biri ağacın dibinə gəlmə