(-йиз, -йна, гьая) f. 1. yaymaq, açmaq, uzatmaq, böyütmək; 2. məc. sərmək, yerə yıxmaq, vurub salmaq
(-ди, -да) həya, abır, ar, utanma hissi; гьая авун həya etmək (qılmaq), utanmaq, qızarmaq, xəcalət çəkmək; abrını gözləmək, ədəb gözləmək
1. əd. sual, əndişə, tərəddüd, şübhə bildirir; гьаяман, вучиз геж хьанатӀа görəsən, niyə gecikdi; 2. nida
(-ди, -да, -ар) 1. həyət; кӀвалин гьаят evin həyəti; 2. ev, təsərrüfat.
yaln.c. bədənin məhrəm (örtülü, ayıb) yerləri, cinsiyyət üzvləri (əzaları).
(-ди, -да, -яр) heybə, aşırma heybə.
(-ди, -да, -ар) həbəş, efiopiyalı.
(-ди, -да, -ар) köhn. qəbilə, tayfa.
1. həvəs, meyl, istək, maraq; 2. nəşə, zövq, həvəs.
zərf həvəslə, ürəkdən, qəlbdən, məmnuniyyətlə; гьевесдалди кӀвалахун həvəslə işləmək.
bax гьевесдалди.
(-из, -на, гьег) f. bir şeyi yaymaqla müəyyən şəklə (formaya) salma; афар гьегун xəmiri yaymaqla içinə tərə, ət və s
(-ди, -да, -яр) haşiyə, yelən, kənar (xalçada və s.).
köhn. dan. həzarpeşə (ən zəruri şeyləri qoymaq üçün sandıq və ya qutu).
nida hey, əhey, ay, ey (çağırış və ya müraciət bildirən nida).
əd. hey.
yapışqan, pinc.
хьун f. 1. tərləmək, bədəni tərlə örtülmək, tər basmaq; 2. tərlənmək, nəmlənmək (buxardan).
(-еди, -еда, -ер) 1. tər; гьекьедин tər -i [-ı]; 2. tər (buxardan əmələ gələn nəmlik); * гьекь авун (гьекь акъудун) bax гьекьарун; гьекь фин a) tər tö