c. alətlər, avadanlıqlar; ləvazimat.
1. zibil; 2. məc. dan. yararsız, yaramaz (şey, adam haqqında); * зибил хьиз zibil kimi, həddən artıq çox, bol; зибил акъатун zibili çıxmaq
зибитвал авун a) tələsdirmək, sıxışdırmaq, qısnamaq, bizləmək, başının üstündə durmaq, üstünü kəsmək (işdə); əl çəkməmək, təngə gətirmək; b) tələsdirm
təql. cingilti səsi, vızıltı səsi; зив-зив авун cingildəmək; vızıldamaq.
(-ди, -да, -ар) 1. anat. topuq, topuq çıxıntısı (bax кӀегьеб); 2. dırnaqdan yuxarı tüklü çıxıntı (atlarda); зигил ягъун topuq vurmaq, ayağını yaralama
təql. cingilti, ciringilti; зигринг авун cingildəmək, cingiltili səs çıxarmaq.
təql. ciring-ciring (səsi); зигринг-зигринг авун aramsız olaraq cingilti səsi çıxarmaq, ciringildəmək
1. zehin; dərrakə, istedad; hafizə, yaddaş; зигьин авай zehinli, dərrakəli, istedadlı; 2. fikir, xəyal
zidd; əks; зид фикир zidd fikir.
1. zidlik, zidd olma, əkslik; ziddiyyət; 2. düşmənçilik, ədavət.
mənimki.
1. mənimki də; 2. mənim və.
[дзидзи] uş. dil. cici (uşağın xoşuna gələn şey); bəzək, zinət (ümumiyyətlə parlaq, parıldayan şeylər haqqında); * пел зизи, кьам дуду
zikr (1. yada salma, yad etmə, xatirə gətirmə, adını çəkmə; 2. din. dua, vird); зикир авун a) zikr etmək, anmaq, yad etmək, adını çəkmək, adını söyləm
(-из, -на, -а) bax зикир (зикир авун).
1. züy, ikinci səs, köməkçi səs; 2. zil; зил ван zil səs; зил перде zil pərdə (tarda, sazda və s.); * зил кьун a) züy tutmaq, dəm tutmaq; müşayiət etm
xüs. zili (xalça növü).
qəd. dustaq, məhbus.
bax ругъвал.
(-из, -на, -а) qəd. f. köçürmək, bir yerdən başqa yerə daşındırmaq; təxliyyə etmək, köçürtmək.
ağır şərait, yoxsulluq, məşəqqət, zillət; зиллет чӀугун zillət çəkmək, əziyyət içində yaşamaq, ehtiyac içində yaşamaq
1. züyçü, züytutan çalğıçı; 2. məc. həmsöhbət, söhbət yoldaşı, həmdəm.
züyçülük.
bax зинбил.
1. bax земекӀ; 2. dan. zar. yeniyetmə.
mif. simürğ, simurq, zümrüd quşu, ənqa (əfsanəvi quş).
(тал. п.) mənim; bax зун; зи ктаб mənim kitabım.
köhn. zina, qeyri-qanuni cinsi əlaqə; зина авун zina etmək (eləmək), qeyri-qanuni cinsi əlaqədə olmaq
zənbil; гъвечӀи зинбил kiçik zənbil, zənbilcik.
zərf zənbillərlə, zənbil-zənbil.
zənbilçi (zənbil toxuyan və satan adam).
zənbilçilik, zənbilçinin peşəsi).
təql. cingilti səsi; zınq-zınq (zəngin, qumrovun və s. çıxardığı səs); зинг-зинг авун zınqıldamaq, incə zəng səsi çıxarmaq; cingildəmək
1. zindan, dustaqxana; 2. bax зулдан 1).
1. qaba, kobud, ədəbsiz, nəzakətsiz; зиндикь кас kobud adam; 2. zındıq, dinsiz, kafir (söyüş məqamında)
top. zir-zibil; süpürüntü, tullantı.
köhn. 14 kq-lıq ağırlıq ölçüsü (dənəvər, səpələnən şeyləri ölçmək üçün).
1. dan. bax зерре; са зире кьван bir zərrə qədər, zərrəcə; 2. bot. zirə.
zirək, cəld, çevik, bacarıqlı, diribaş (bax зиринг 1); зирек хьун zirəkləşmək, daha da zirək olmaq.
bax зирингвал 1).
1. zirəng, bacarıqlı, zirək, cəld, diribaş, çevik; 2. məc. çalışqan, fəal, işgüzar.
1. zirəklik, cəldlik, diribaşlıq, çeviklik, bacarıq; 2. məc. çalışqanlıq, fəallıq, işgüzarlıq.
bax зирингдаказ.
zərf 1. tez, cəld, tələsik; 2. məc. ustalıqla, bacarıqla.
(-ди, -да, -ар) zərər, ziyan; bax зарар.
ziyankar, zərərverən, ziyançı.
ziyankarlıq, ziyançılıq.
1. nişan; 2. işarə, siqnal; * мягкий знак yumşalma işarəsi (ь); твёрдый знак rus əlifbasındakı “ъ” işarəsinin adı