(-ди, -да, -ар) qarovul, gözətçi, keşikçi; къаравул эцигун qaravul qoymaq, keşikçi qoymaq; къаравул чӀугун qarovul çəkmək, keşik çəkmək; къаравулда ак
qarovulluq, keşikçilik, gözətçilik.
(-из, -на, -а) f. 1. durğuzmaq, yuxudan oyatmaq, oyandırmaq; 2. durğuzmaq, yerindən qalxmağa (durmağa) məcbur etmək; къарагъардай чкадал ацукьмир
(-из, -на, къарагъ) f. 1. durmaq; qalxmaq; геж къарагъун gec durmaq; къудгъунна къарагъун cəld ayağa qalxmaq, birdən durmaq, ayağa atılmaq; 2
(-ди, -да, -ар) qərar, qətnamə; hökm; суддин къарар məhkəmənin qərarı (hökmü).
(-ди, -да, -яр) 1. qaraçı, sıqan; 2. məc. yolçu, dilənçi.
1. qaraçılıq, qaraçı həyatı; 2. məc. yolçuluq, dilənçilik.
bax къарбу.
(-ди, -да, -яр) cır armud; къарбуд(ин) тар armud ağacı (cır).
(-ди, -да, -яр) zool. alaqarğa, qarğa; къаргъадин qarğa -i [-ı]; къаргъадин муг qarğa yuvası.
(-ди, -да, -ар) qarğış, lənət, nifrin, bəddua, ah; къаргъиш авун bax къаргъишун; * къаргъиш акьун (къаргъиш галукьун) qarğış tutmaq
bax къаргъишун.
(-из, -на, -а) f. qarğış etmək, nifrin etmək, qarğımaq, qarğışlamaq.
bayt. xırdabuynuzlu heyvanlarda dəri xəstəliyi.
(-ди, -да, -яр) 1. lülə, kağız kisə; 2. qarğı, qamış; qamış, qarğı kimi içi boş və uzun şey.
хьун f. qocalmaq, qarımaq, qarılaşmaq.
(-ди, -да, -яр) 1. qarı, qoca arvad, qoca qadın; 2. dan. qayınana (ərin anası); 3. dan. qarı, arvad, zövcə; * кафтар къари bax кафтар
qərib (1. yad, özgə; özgə yerli, gəlmə, qürbətdə yaşayan; 2. kimsəsiz, biçarə, yazıq, zavallı; 3. qəribə, qeyri-adi, təəccüblü, maraqlı); къариб хьун
bax къариб 3).
qarınənə, qoca nənə; qoca arvad, qoca qarı.
1. qarılıq, qocalıq; 2. dan. qayınanalıq (gəlinə görə); 3. dan. arvadlıq, zövcəlik, qarılıq; къаривал авун qarılıq etmək, arvadlıq etmək, zövcəlik etm
къарих хьун f. 1. susamaq; 2. məc. bir şeyin həsrətində, arzusunda olmaq.
1. yanğı, ətəş, susama; susuzluq, ürəyi bərk su istəmə; къарихвал кьин yanğısını söndürmək, ətəşini söndürmək (su içməklə); 2
dial. bax хъархъ; къаркун тар qoz ağacı.
dan. çərənçi, lağlağı, gəvəzə, boşboğaz, çoxdanışan, naqqal; къаркъар къачуна рахун a) boşboğazlıq etmək, laqqırtı vurmaq, çərənləmək; b) məc