1. ölü, ölmüş, vəfat etmiş, keçinmiş, cansız; 2. gəbərmiş, canı çıxmış, ölü (heyvan haqqında); кьейи кицӀ ölü it; 3
1. ölü, ölmüş adam, meyit, cənazə; кьейидакай пис рахадач. Ata. sözü ölünün dalınca danışmazlar; 2. ölmüş heyvan cəsədi, cəmdək, leş; 3
ölsə də (öldürsən də, öldürsəniz də, öldürsələr də və s.), heç, əsla.
(-ди, -да, -ар) gicitkən, əməköməçi və s. bu kimi yeməli yabanı otların yarpaqlardan təmizlənmiz gövdəsi (salat hazırlamaq üçün); bax хъикьел; * кьекь
bax кӀакӀам.
(-е, -е, -ер) 1. duz; 2. məc. dad, məzə, ləzzət; кьел квай ихтилат duzlu söhbət; 3. kim. duz; * вичин кьел вичин хамуниз
dan. yavanlıq (şora su, süd, yağ, doğranmış soğan və s. qatılaraq hazırlanan duru yavanlıq).
хьун f. nazikləşmək, incələşmək.
1. nazik, incə (qalın olmayan, qalınlığı az olan); кьелечӀ кьул nazik taxta; мурк кьелечӀ чкадилай хада
(-из, -на, -а) f. nazikləşdirmək, qalınlığını azaltmaq.
naziklik (qalınlıq müqabili).
zərf nazik (qalın müqabili).
bax кьелечӀдаказ.
bax кьелитӀ.
(-ди, -да, -ар) elti.
1. duz-çörək, duz və çörək; 2. məc. çörək, yemək-içmək; кьелни-фу квахьдач. Ata. sözü duz-çörək itməz; * кьелни-фаз тӀуш гун duz-çörək basmaq, dostluğ
(-ди, -да, -ар) 1. zool. torağay; кьемкьердин torağay -i [-ı]; 2. zool. qaratoyuq.