qalib, üstün.
хьун f. 1. üstün olmaq (gəlmək), qalib olmaq (gəlmək, çıxmaq), qələbə çalmaq; 2. yarışda irəlidə olmaq, birinciliyi qazanmaq
qalibiyyət, qələbə, zəfər; uğur, nailiyyət, müvəffəqiyyət; * уфтанвал авун məc. dan. böyüklük etmək, buyurmaq, əmr etmək, göstəriş vermək, özünü ağa k
zərf qalib kimi, qalibanə.
nida əcəb! nə yaxşı!; əcəb xoşdur! əcəb gözəldir! oxay!
oxşar, bənzər; oxşayan, bənzəyən; ухшар авун a) oxşatmaq, bənzətmək; eyniləşdirmək; b) oxşatma, bənzətmə
хьун f. oxşamaq, bənzəmək; мал иесидиз ухшар жеда. Ata. sözü mal yiyəsinə oxşamasa haramdır.
oxşarlıq, bənzərlik, uyğunluq, bənzəmə, oxşama.
nida oh! ah!; * ухь аладарун ah çəkmək, ah etmək (eləmək), təəssüflənmək, içini çəkmək, köks ötürmək
bax ухь.
(-ди, -да, -ар) şagird; məktəbli.
şagirdlik.
uçot, hesabaalma, siyahıyaalma, hesablayaraq qeydəalma.
dan. növbə, növbət, sıra; учирда акъвазун növbəyə durmaq; bax нубат.
müəllimlik.
müəllim.
1. oyun, hoqqa, kələk; bax кьуьруьк; уюнар акъудун bax кьуьруьк (кьуьруькар акъудун); 2. kozır (kart oyununda); 3
хьун f. 1. ayıq olmaq, sayıq olmaq; 2. oyaq olmaq; oyanmaq, yuxudan ayılmaq; 3. məc. gözü açılmaq, qəflət yuxusundan ayılmaq, hərəkətə gəlmək; 4
1. ayıq, sayıq, diqqətli, ehtiyatlı, gözüaçıq; 2. məc. oxumuş; elmli, bilikli, ziyalı; 3. oyaq, ayıq, yuxuda olmayan, oyanıq, sərvaxt
(-из, -на, -а) f. 1. oyatmaq, oyandırmaq, ayıltmaq, özünə gətirmək; 2. məc. ayıltmaq, gözünü açmaq, qəflət yuxusundan ayıltmaq
1. ayıqlıq, sayıqlıq, gözüaçıqlıq; 2. ayıq qalma, yatmama, oyaqlıq.
bax уяхдаказ.
zərf ayıq (surətdə), ağlı başında, bayğınlığı (məstliyi) keçmiş halda; sayıq (lıqla).
bax уяхарун.
ləzgi əlifbasının iyirmi doqquzuncu hərfi.
təql. quqquluqu (xoruz banı); уь-уь авун (уь-уь ягъун) quqquluqu etmək, banlamaq.
(-вез, -вена, -уьг) f. sürtmək.
təql. öhö, öhö-öhö (öskürərkən çıxan səs); уьгьуь-уьгьуь авун bax уьгьуь¹ (уьгьуь ягъун).
(-ди, -да, -яр) öskürək, öskürtü; уьгьуь акатун (уьгьуь атун) öskürək tutmaq, öskürmək; уьгьуь гъун öskürək gətirmək, öskürtmək, öskürəyə səbəb olmaq;
bot. öskürəkotu.
уьж авун iki adam arasında düşməncəsinə münasibət yaratmaq, ləc salmaq; aralarını vurmaq, vuruşdurmaq; küsüşdürmək; * уьж къахчун öc almaq, intiqam al
хьун f. 1. düşmən olmaq, yola getməmək, ləc düşmək, ləcləşmək (dan.); 2. mübahisə etmək, çəkişmək, tutaşmaq, öcəşmək
düşmənlik, düşməncəsinə münasibət; ədavət.
(-ди, -да, -ар) tar. özdən; sərbəst kəndli.
(-ди, -да, -ар) üzəngi; * уьзенгар чуькьуьн qulaqburması vermək.