(-ди, -да) din. xəlq edən, yaradan; xaliq (allahın adlarından biri).
qəd. məşhur, şöhrətli; dahi.
məşhurluq, şöhrət, ad-san; dahilik, düha.
1. xalis, saf, təmiz; халис къизил xalis qızıl; 2. həqiqi, əsl.
bax халис.
xalislik, qatışıqsızlıq, saflıq, təmizlik.
(-ди, -да, -яр) xalça, xalı, gəbə; bax гам.
qarpızçı, qarpız satan (bax хали).
(-ди, -да, -яр) xrom çəkmə.
халкь авун bax халкьун; халкь хьун yaranmaq, törənmək, vücuda gəlmək.
(-ди, -да, -ар) 1. xalq; millət; халкь хвейиди халкьдини хуьда. Ata. sözü üzünü xalqa çevirənin arxası möhkəm olar; 2
“халкь” söz. sif. 1. xalqa (ölkəyə) aid olan; xalqa (ölkəyə) mənsub olan, xalq; халкьдин майишат xalq təsərrüfatı; 2
(-из, -на, халкь ая) f. xəlq etmək (eləmək), yaratmaq, vücuda gətirmək, törətmək.
dan. xaltura (1. əlavə qazanc, asan qacanc və s.; 2. başdansovma görülmüş iş); халтура авун xaltura etmək, xaltura ilə pul qazanmaq
xalturaçı.
xalturaçılıq.
(-ди, -да, -яр) 1. dayı; тахай халу ögey dayı, dayılıq; 2. dayday, dayı (böyüyə müraciət); 3. məc. himayədar; * халуяр атун məc
dayıqızı.
dayıarvadı, dayıdostu.
dayıoğlu.
bax ханум.
dan. çilsifət(li), üzü çil-çil, xal-xal (adam).
bax халича.
1. xalçaçı; 2. xalçatoxuyan.
xalçaçılıq.
xam (1. əkilməmiş, əkinə düşməmiş, şumlanmamış, sürülməmiş, işlənməmiş, əl dəyməmiş; хам чил xam yer, xam torpaq; 2
(-уни, -уна, -ар) 1. dəri; хамунин dəri -i [-ı]; 2. dəri, xəz; къуьрен хам dovşan dərisi; сев тӀекьенмаз хам хтӀунмир
xamlıq, təcrübəsizlik, naşılıq, nabələdlik.
moruq; moruq kolu.
xammal.
1. çiy, qaynadılmamış, bişməmiş; хаму нек çiy süd; 2. məc. hər şeydən hürkən, əhli olmayan, ürkək; xam; хаму шив xam at; * хаму жейран şair
1. çiy halda olma (süd haqqında); 2. məc. xamlıq, təcrübəsizlik; ürkəklik.
zərf çiy halda, çiy-çiy (süd haqqında).
хам¹ söz. sif. 1. dəri -i [-ı]; хамунин азарар tib. dəri xəstəlikləri; 2. dəridən tikilmiş (qayrılmış), dəri; хамунин хев dəri yaxalıq
(-ди, -да, -ар) xamıt, boyunduruq.
1. tar. xan; хандин xan -i [-ı]; 2. məc. ağa, hökmran.
“хун”-ун təklif forması; bax хун¹, хун².
1. keçm. zam.: bax хун¹, хун²; 2. “хун”-dan f.bağl.
xanlıq, hakimlik; ханвал авун a) xanlıq eləmək; b) məc. dan. ağalıq etmək, əmr etmək, göstəriş vermək, özünü ağa kimi aparmaq
(-ди, -да, -ар) ilmək, asanlıqla açılan düyün; хангакӀ вегьин ilmək vurmaq, ilməkləmək.
(-ди, -да, -ар) 1. özül, təməl; кӀвалин хандакӀар evin özülü; 2. xəndək, çuxur; qanov; 3. хандакӀар (-ри, -ра) c
(-ди, -да, -ар) ilgək, həlqə (paltarda).
dial. 1. çəhrayı rəng (boyaçılıqda); çəhrayı iplik (toxuculuqda); 2. çəhrayı; ханум ранг çəhrayı rəng; bax жегьре
1. xanım; ханумдивай хайи къапуни вандач. Ata. sözü xanım sındıran qabın səsi çıxmaz; 2. məc. əlini ağdan-qaraya vurmayan, nərmənazik (qadın, qız haqq
1. xanımlıq; 2. qadınlıq; 3. məc. alicənablıq, nəciblik.
bot. xanımotu.
(-ади, -ада, -ар) qartmaq, pasaq, bərk(imiş) çirk qatı, qabıq; ханцӀ ягъун çirkdən qabıq bağlamaq, qartmaq bağlamaq, qartmaqlamaq
(-ди, -да, -яр) adətən çörəksiz yeyilən, un, düyü və s.-dən (ətli ya ətsiz) hazırlanan duru (sıyıq) xörəklərin ümumi adı; некӀед хапӀа südlü sıyıq; ду
(-ади, -ада, -ар) 1. maş, lobya, paxla; цӀару хар alabəzək paxla; лацу хар ağ paxla; 2. noxud dənəsi; 3
(-у, -а, -ар) dolu; хар къун dolu yağmaq; * хар хьиз a) dolu kimi, çox şiddətli (yağan yağış haqqında); b) məc