(-из, -на, хажалат ая) f. 1. qəm çəkmək, dərd çəkmək, dərdlənmək, qüssələnmək, kədərlənmək; 2. xəcalət çəkmək, çox utanmaq, çox sıxılmaq, həya etmək,
ХАНА, ХУХ bax хун¹, хун².
1. dələ; sincab; хаздин dələ (sincab) -i [-ı]; 2. bu heyvanın çox qiymətli dərisi, xəzi.
(-ди, -да, -ар) xəz (dəri); къуьрен хаз dovşan xəzi; хаздин xəzdən tikilmiş, xəzdən hazırlanmış.
bax хзан.
1. müxt. mən.: xəzinə; 2. dəfinə.
bax хизри.
xəzçi (xəz hazırlayan usta; bax хаз²).
xain (1. satqın, xəyanətkar, dönük; 2. məc. etibarsız, vəfasız; 3. məc. nankor, paxıl, qəlbiqara).
1. xainlik; xəyanət; xəyanətkarlıq, satqınlıq; 2. vəfasızlıq, dönüklük; хаинвал авун xainlik etmək.
zərf xaincəsinə, xainliklə, xəyanətlə.
pis, hərzə, nalayiq, qeyri-əxlaqi; хзандикай санални хай рахамир. Ata. sözü hərzə-hərzə danışma, ağzın yamana öyrənər
dan. bax диде.
(-ди, -да, -ар) uçurum, yarğan (torpaq sürüşməsi, zəlzələ nəticəsində əmələ gəlmiş).
“хун”-dan f.sif. bax хун¹; 1. sınıq, sınmış, qırılmış, qırıq; хайи чка sınan yer, sınmış yer, sınıq; 2
doğma; хайи вах doğma bacı; ватан – хайи, гъурбат тахай диде я. Ata. sözü vətən mülkü doğmadır, özgə diyar – ögey; хайи чӀал doğma dil, ana dili
(-ди, -да, -яр) xovsuz xalça (palaz) növü.
(хкуни, хкуна, хкар) 1. qaxma, mıx, payacıq, mıxça (yerə, divara qaxılan ucu yonulmuş ağac parçası); 2
bot. su gülü, lemna.
(-ди, -да, -ар) 1. xal; чӀулав хал qara xal; 2. xal, nişan (qumar kağızında, zərdə və s.); 3. məc. xal, ləkə (meyvədə və s
xal-xal, üstündə xallar olan, xallı; хал-хал хьун xal-xal olmaq, üzərində xallar əmələ gəlmək, xallanmaq
(-ди, -да, -яр) 1. xala; агъзур халадилай са диде хъсан я. Ata. sözü min xala yığılsa, bir ananın yerini verməz; 2
xala-xala, gəlin-gəlin (kiçik qızların gəlinciklə oynadıqları oyun adı).
xalaqızı.
xalaoğlu.
(-ди, -да, -ар) xələt, xalat; лацу халат ağ xalat.
dial. bax хелвет.
(-ди, -да, -яр) qarpız; халидин qarpız -i [-ı]; са гъиле кьве хали кьаз жедач. Ata. sözü bir əl ilə iki qarpız tutmaq olmaz; * гатун хали qovun, yemiş
(-ди, -да) din. xəlq edən, yaradan; xaliq (allahın adlarından biri).
qəd. məşhur, şöhrətli; dahi.
məşhurluq, şöhrət, ad-san; dahilik, düha.
1. xalis, saf, təmiz; халис къизил xalis qızıl; 2. həqiqi, əsl.
bax халис.
xalislik, qatışıqsızlıq, saflıq, təmizlik.
(-ди, -да, -яр) xalça, xalı, gəbə; bax гам.
qarpızçı, qarpız satan (bax хали).
(-ди, -да, -яр) xrom çəkmə.
халкь авун bax халкьун; халкь хьун yaranmaq, törənmək, vücuda gəlmək.
(-ди, -да, -ар) 1. xalq; millət; халкь хвейиди халкьдини хуьда. Ata. sözü üzünü xalqa çevirənin arxası möhkəm olar; 2
“халкь” söz. sif. 1. xalqa (ölkəyə) aid olan; xalqa (ölkəyə) mənsub olan, xalq; халкьдин майишат xalq təsərrüfatı; 2
(-из, -на, халкь ая) f. xəlq etmək (eləmək), yaratmaq, vücuda gətirmək, törətmək.
dan. xaltura (1. əlavə qazanc, asan qacanc və s.; 2. başdansovma görülmüş iş); халтура авун xaltura etmək, xaltura ilə pul qazanmaq
xalturaçı.
xalturaçılıq.
(-ди, -да, -яр) 1. dayı; тахай халу ögey dayı, dayılıq; 2. dayday, dayı (böyüyə müraciət); 3. məc. himayədar; * халуяр атун məc
dayıqızı.
dayıarvadı, dayıdostu.
dayıoğlu.
bax ханум.
dan. çilsifət(li), üzü çil-çil, xal-xal (adam).