zərf 1. kəskin surətdə, çox kəskin; 2. məc. tez-tez, sürətlə, iti-iti.
(гунуг.п.) bax хва.
(-аз, -ана, хцуз) 1. əlavə tökmək, üstünə tökmək; yenidən tökmək, təkrar tökmək (mayelər haqqında); 2
(хуцваз, хуцвана, хцуз) f. 1. tikmək; хер хцун tib. yaranı tikmək; 2. “цун²”-un təkr. tərzi: təkrar tikmək, yenidən tikmək, əlavə tikmək, sökülmüş yer
(-аз, -ана, хцуз) f. “цун¹”-un təkr. tərzi; 1. əlavə əkmək, təkrar əkmək; yenidən əkmək (toxum, tum); 2
1. kövrək; 2. məc. zəif, yumşaq, titrək, nazik, həzin, ağlamsınan; incə, zərif; 3. məc. tez təsirlənən, tez mütəəssir olan
1. kövrəklik; 2. məc. tez təsirlənmə, riqqətlənmə, doluxsunma; 3. məc. zəriflik, incəlik.
bax хчелун.
(-из, -на, -а) f. yığmaq, toplamaq.
dial. bax викӀегь.
xəşələ buz (çaylar donmağa başladığı və ya yazda buz açıldığı zaman əmələ gələn nazik, yumşaq buz).
bax хуьшуьн.
dial. bax хур.
ön şəkilçi (prefiks); хъфин (“фин”in təkr. tərzi); хъхьун (“хьун”un təkr. tərzi); хъфена (фена); хъвач (вач); хъша (ша)
ləzgi əlifbasının otuz ikinci hərfi; bax хъа.
“ХЪ” hərfinin və bu hərflə işarə olunan samitin adı.
1. bax хъувун; 2. “авун”-un təkr. tərzi.
(-ди, -да, -ар) 1. ot-alaq basmış yer, alaqlıq; 2. böyük alaq otu.
(-ди, -да, -ар) 1. oyuq, çala, çuxur; koğuş, ovuq; 2. çuxur, batıq, yuva; вилин хъалхъам bax вил¹; вилер хъалхъамдиз хъфин gözləri çuxura düşmək, gözl
(-ди, -да, -ар) zool. tısbağa, bağa; хъалхъасдин tısbağa -i [-ı]; гьуьлуьн хъалхъас dəniz tısbağası; хъалхъас къиб bax хъалхъас
(-ди, -да, -яр) 1. anac qoyun, qoca qoyun; 2. məc. kobud, bacarıqsız, kütbeyin adam haqqında; 3. məc
kobud, bacarıqsız, kütbeyin (kişi).
bax къап¹.
zərf dan. birdən, gözlənilmədən, xəbərsiz.
dan. kobud, qaba (adam).
(-уни, -уна, -ар) gəyirmə, gəyirik, gəyirti; хъапӀ ягъун gəyirmək.
dəmyə, suvarılmayan yer.
1. təql. dan. qart-qurt (anlaşılmaz danışıq səsi); хъарт-хъурт авун qart-qurt eləmək, anlaşılmaz səslər çıxarmaq; pis danışmaq (bir dildə); 2
(-уни, -уна, -ар) 1. qərzəyi soyulmamış qoz, göy qoz; 2. pal, qərzək, cıbırıq (təzə qozun üst göy qabığı); хъархъар алудун qərzəyini soymaq, qərzəkləm
ağac gövdəsində bitən ot.
1. qıjıltı, qıjıltı səsi; хъархъар авун qıjıldamaq (sürətlə, səslə axan çay haqqında); 2. “хъархъ”ın cəmi (bax хъархъ)
1. “хъархъ” söz. sif.; хъархъун тар qoz ağacı; хъархъун тарар пехъерин зегьмет я. Ata. sözü qoz ağacının yayılmasına qarğalar səbəb olur; хъархъун мур