opponent1
n 1. əleyhdar, rəqib, opponent (mübahisə, diskussiya və s. zamanı); 2. id. qarşı tərəf, rəqib; 3. müqabil tərəf (seçki və s.); 4. hüq. əks tərəf; formidable / strong ~ güclü / ciddi rəqib; weak ~ zəif rəqib; fair ~ ləyaqətli rəqib
opponent2
adj 1. əks; qarşı tərəfdə yerləşən, üzbəüz; ~ poles əks qütblər; ~ river-bank çayın o biri sahili; 2. tam əks (fikir, rəy və s.); 3. düşmən, əks mövqedə olan; 4. rəqib, opponent
[lat. opponentus-etiraz edən] оппонент (са месэладин гьакъиндай физвай диспутда, яни гьуьжетдин рахунра асул докладчидин къаншардиз, аксиниз экъечӀдай
Полностью »is. opposant m, contradicteur m: critique m ; ~ etmək être en opposition ; contredire vt ; critiquer vt ; rəsmi ~ opposant officiel
Полностью »Oppozisiya sözü ilə qohumdur, latın mənşəlidir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Полностью »i. opponent; critic; ~ olmaq to act as opponent (to), to oppose (d.); rəsmi ~ official opponent (at the defence of dissertation, etc
Полностью »сущ. оппонент (тот, кто выступает с возражениями, с опровержением чьих-л. мнений, доказательств в споре, диспуте и т
Полностью »[lat. opponentis – etiraz edən] Mübahisədə, müzakirədə, disputda və s.-də birinin fikrinə, dəlilinə, mülahizəsinə etiraz, yaxud onları təkzib ilə çıxı
Полностью »