sif. məh. Qıyı olan (bax qıy2). Ağzı qıylı heybə
прил. нугъ. еб (багъ, къайтан) ттуна кӀевнавай (мес. хучар); кил. qıy².
(Ağdam) ətəyi qaytan ilə tikilmiş (paltar). – Mənim köynəyim qıylıdı