reiben
vt 1. sürtmək; ov(uşdur)maq; 2. (zerreiben) rəndələmək; sich (D) et. ~ ovuşdurmaq; et. von/aus et. ~ bir şeyi bir şeydən silmək; vi et. reibt bir şey sürtür; vr sichan j-m ~ F kiməsə hirs-lənmək, kiməsə acıqlanmaq; fig. sich die Hände ~ başqasının ziyan görməsindən sevinmək; fig. j-m et. unter die Nase ~ bir kəsin başına qaxanc (qaxınc) etmək; edilən yaxşılığı adamın üzünə vurmaq, minnət qoymaq