м нескл. zebu (donqarlı öküz)
м 1. anat. əsnək; 2. köhn. ağız (heyvan ağzı)
м и ж avara, veyil, maymaq
ср мн. нет 1. əsnəmə; 2. məc. fürsəti əldən qaçırma; 3. məc. boş-boş ətrafına baxma, ağzını açıb ətrafına baxma
зевание söz. sif
несов. 1. əsnəmək; 2. məc. fürsəti əldən vermək, fürsəti qaçırmaq; 3. boş-boş baxmaq, ağzını açıb baxmaq; ◊ зевать на потолок vaxtını boş keçirtmək
несов. безл. dan. əsnəməyi gəlmək
сов. əsnəmək (bir dəfə)
м мн. нет 1. əsnəmə; 2. dan. gözdən qaçırma, kobud səhv (şahmatda)
ж мн. нет əsnəmə; на него нашла зевота onu əsnəmə tutmuşdur
ср tex. zeygerləmə (bərk ərintiləri tərkib hissələrinə ayırma üsulu)
несов. tex. zeygerləmək (bax зейгерование)
ЗЕЛЕНЕНИЕ I ср göyərmə, yaşıllaşma. ЗЕЛЕНЕНИЕ II ср yaşıllandırma, yaşıl rəngə boyama
несов. 1. göyərmək; 2. yaşıllaşmaq; 3. görünmək (göy şey haqqında). ◊ в глазах зеленеет gözləri(m) qaralır
несов. göyərmək (görünmək mənasında)
несов. yaşıllandırmaq, yaşıl rəngə boyamaq
зелень (3-cü mənada) söz. sif.; зеленная лавка göyərti dükanı
прил. yaşılaçalar, yaşılımtıl, yaşıltəhər
прил. yaşılgöz, yaşılgözlü
ж 1. yaşılca (quş); 2. alabalıq; 3. yaşılımtıl cücü, böcək
ж dan. 1. bax зелень 3-cü mənada; 2. yaşılaçalar rəng
м göyərtisatan, tərəvəzçi, səbzəvatçı
ж göyərtisatan, tərəvəzçil səbzəvatçı qadın (qız)
ж мн. нет 1. yaşıl rəng, yaşıl boya; 2. собир. bitki; 3. собир. göy, göyərti, tərəvəz, səbzəvat
ед. нет məh. taxıl cücərtiləri
ж dan. üçlük, üçmanatlıq (kağız pul)
ж yaşıllıq, yaşıl rəngdə olma
прил. 1. yaşıl, göy; зелёная трава yaşıl (göy) ot; 2. kal, yetişməmiş, dəyməmiş (meyvə); 3. göyərtidən hazırlanmış; зелёные щи göyərti şorbası; 2
нареч. köhn. çox, olduqca, dedikcə
ср köhn. 1. zəhər, ağı; 2. araq; 3. barıt; 4. tütün; 5. məc.. afət, füsunkar; 6. məc. zəhər tuluğu
м zels (bişmiş ətdən, kəlləpaçadan, dildən hazırlanan kolbasa)
земля söz. sif.; земельный отдел torpaq şöbəsi
м inq. əv. zemstvo işçisi, zemstvo xadimi (bax земство)
м yerşünas
ср мн. нет xüs. yerşünaslıq (coğrafiya fənlərinin məcmusu)
м (мн. землевладельцы) mülkədar, torpaq sahibi
ж mülkədar (mülk sahibi) qadın (qız)
землевладелец söz. sif
ср мн. нет 1. mülkədarlıq, torpaq sahibliyi; 2. mülk, torpaq, yer
м xüs. torpaqdaşıyan (fəhlə, maşın və s.)
прил. xüs. torpaqdaşıyan; землевозная машина torpaqdaşıyan maşın
м (мн. земледельцы) əkinçi
ср мн. нет əkinçilik
земледелец və земледелие söz. sif.; земледельческий район əkinçilik rayonu
м yerqazan fəhlə, qazmaçı
землекоп söz. sif
м xüs. yerölçən (mütəxəssis)
ср мн. нет köhn. geodeziya
землемерие söz. sif.; землемерные инструменты yerölçmə (geodeziya) alətləri
ср мн. нет köhn. təsviri coğrafiya