прил. xüs. mayetökən; разливочная машина mayetökən maşın
м xüs. tökücü, tökən, dolduran (işçi)
сов. dan. yalayıb yaxmaq, yalayıb bulamaq
несов. dan. bax разлизать
несов. dan. yalanıb yaxılmaq
несов. bax разлимонить
несов. bax разлимониться
сов. dan. kefləndirmək, sərxoş etmək
сов. dan. 1. keflənmək, sərxoş olmaq; 2. məc. ərimək
прич. cızılmış, cızıq çəkilmiş; cızıqlı (kağız)
сов. cızmaq, cızıq çəkmək (kağıza)
ж 1. cızma, cızılma; cızıq çəkmə, cızıq çəkilmə; 2. cızıq
несов. bax разлиновать
несов. cızılmaq, azıq çəkilmək
несов. dan. bax разлипнуться
сов. dan. qopmaq, aralanmaq (yapışmış şey)
ср мн. нет 1. tökmə, tökülmə; 2. doldurma, doldurulma; 3. dağıtma, dağılma; dağıdılma; 4. daşma; 5. məc
прич. 1. tökülmüş, doldurulmuş; 2. dağıdılmış, 3. məc. yayılmış
сов. 1. tökmək, doldurmaq; разлить чай гостям qonaqlara çay tökmək (süzmək); разлить вино по бутылкам şərabı butulkalara tökmək (doldurmaq); 2
сов. 1. tökülmək, axmaq, dağılmaq; вино разлилось по скатерти şərab süfrəyə dağıldı; 2. daşmaq; река разлилась çay daşdı; 3
прил. köhn. bax лихой II
несов. bax различить
несов. 1. fərqlənmək, seçilmək, ayrılmaq; 2. fərqləndirilmək, ayırd edilmək
ср seçmə, görə bilmə, fərqləndirmə
несов. köhn. bax различаться 1-ci mənada
прич. 1. ayırd edilmiş, görünmüş, seçilmiş; 2. ayrılmış, fərqləndirilmiş
ср fərq, təfavüt, ayrılıq; ◊ без различия fərqsiz, fərq qoymadan; знаки различия fərqlənmə nişanları
прил. fərqləndirici; различительный признак fərqləndirici əlamət
сов. 1. seçmək, görə bilmək он не мог различить меня в темноте o, qaranlıqda məni seçə bilmədi; 2. ayırd etmək, ayırmaq, fərqləndirmək
прил. cürbəcür, müxtəlif, ayrı-ayrı, başqa-başqa; различные товары müxtəlif mallar; различные мнения müxtəlif fikirlər
ср мн. нет 1. ayırma, ayrılma (tərkib hissələrinə); parçalanma; 2. pozma, pozulma; dağıtma, dağılma; 3
прич. 1. düzülmüş, qoyulmuş, yerləşdirilmiş; 2. sərilmiş, salınmış, açılmış (süfrə və s.); 3. bölüşdürülmüş, paylanmış, paylaşdırılmış; 4
прич. pozğun, əxlaqsız, pozulmuş
ж мн. нет tərkib hissələrinə ayrıla bilmə; разложимость вещества maddələrin öz tərkib hissələrinə ayrılma qabiliyyəti
сов. 1. düzmək, qoymaq, yerləşdirmək yerbəyer etmək; разложить вещи şeylərini düzmək (yerbəyer etmək); 2
сов. 1. yerləşmək, yerbəyer olmaq; все книги разложились на двух полках bütün kitablar iki rəfdə yerləşdi; 2
м 1. sındırma, sınma; 2. bölünmə, parçalanma; 3. sınıq yeri
прич. 1. sındırılmış, parça-parça edilmiş, tikə-tikə edilmiş; 2. sökülmüş, dağıdılmış, uçurdulmuş
сов. 1. sındırmaq, parça-parça etmək, tikə-tikə etmək; 2. parçalamaq, bölmək; 3. sökmək, dağıtmaq, uçurmaq
сов. 1. sınmaq, parça-parça olmaq, tikə-tikə olmaq; 2. sökülmək, dağılmaq, uçmaq; 3. məc. əzilib-büzülmək, əda satmaq, naz satmaq
сов. 1. parçalamaq, bölmək; 2. безл. ağrımaq, sızıldamaq
сов. sınmaq, bölünmək, parçalanmaq
ж мн. нет bax разлом 1-ci və 2-ci mənalarda
прич. parçalanmış, bölünmüş
м sındıran, qıran (fəhlə)
ж мн. нет 1. ayrılıq, hicran; 2. ayrılma; настал час разлуки ayrılmaq vaxtı çatdı
несов. bax разлучить
несов. bax разлучиться
ср мн. нет ayırma, ayrılma
прич. bir-birindən ayrılmış, ayrı salınmış