прил. гужсуз, къуватсуз, такьатсуз.
sif. faible ; fragile ; délicat, -e
s. weak, feeble; ~ qoca kişi a weak / a feeble old man*
tabsız bax halsız
gücsüz — qüvvətsiz — zəif — üzgün — cansız — cılız
dözümsüz
прил. 1. невыносливый 2. невыдержанный (не обладающий достаточной выдержкой) 3. худой, слабый, немощный
bitkin
sif. Gücsüz, taqətsiz, qüvvətsiz
tabsız