veyil
veyil
прил. авара, гьакӀ (буш-буш) ккамар ядай(ди), са карни тийиз гьакӀ гьатнавай (кас).
Полностью »sif. Avara, boş-boşuna gəzən, heç bir iş sahibi olmayan. Veyil adam. // İs. mənasında. [Nabat:] Sən elə veylin üstündə öz əmini niyə belə ağrıdırsan?
Полностью »