Çipevayanlar (kri dilində "dəriləri iti uclu olanlar"; özlərini d e n e – "insanlar" adlandırırlar) – Kanadada şimali atapasklar qrupundan olan ən çoxsaylı hindi xalqı (şm.-q. əraziləri, Manitoba, Saskaçevan və Alberta əyalətləri). Bir sıra rayonlarda krilərlə birlikdə yaşayırlar. Sayları 11 min nəfərdir. Çipevayan dilində (şivələri vardır) danışırlar. Həmçinin kri və ingilis dilləri yayılmışdır. Dindarları xristiandır. Ənənəvi animistik inanclar da saxlanılmışdır.
Subarktika hindiləri üçün səciyyəvidir. Əsasən, meşətundra zonasında, Telon, Dubont və Kazan çaylarının yuxarı axarlarında (Hudzon körfəzi, Böyük Kölə gölü, Sil çayı, Atabaska və Vullaston gölləri arasında) yaşayırdılar. Məşğuliyyətləri əsasən, şimal maralı – karibu ovu olmuşdur. Balıqçılıq ikinci dərəcəli məşğuliyyət idi. Karibu sürülərinin ardınca tundradan tayqaya və əksinə mövsümi yerdəyişmə ilə əlaqədar olaraq Ç. regional qruplarda (200–400 nəfər) birləşirdilər, yaxud lokal qruplara (30–100 nəfərdən çox) bölünürdülər. Qışda xizəkdən, qarda yerimək üçün lövhələrdən, yayda isə çayları keçmək üçün tozağacından düzəldilmiş kanoedən istifadə edirdilər. Tipilərdə yaşayırlar. 20 əsrin əvvəllərindən taxta və tir- lərdən evlər tikirlər. Geyimləri karibu dərisindəndir.
Ənənəvi lokal qrupları bir neçə qohum ailədən təşkil olunmuş peşə qruplarından ibarət idi. Qohumluq əlaqələri iki xətt üzrə hesablanır. Məskunlaşma uk- sorilokaldır, uşaq olduqdan sonra, adətən, virilokaldır. Beşikkərtmə, poliginiya (həmçinin sororal poliginiya) mövcud idi; təkbətək yarışların qaliblərinə mükafat kimi arvadlar verilə bilərdi.
Avropalılarla daimi münasibətləri 1715-ci ildən başlayır. Buna qədər sayları 4 –5 min nəfər idi. Xəzlik dəri ticarətinə cəlb edilsələr də, maddi təminatda kari- bunun xüsusi rolu, xəzlik heyvanların azlığı və Avropa mallarına tələbatın məhdud olması səbəbindən bu ticarətin əhəmiyyəti böyük deyildi. Vasitəçi ticarət üstünlük təşkil etmişdir. 18 əsrin sonları – 19 əsrin əvvəllərində Ç.-ın bir hissəsi trapperliyə (xəzlik heyvanların ovu) keçdi və c.-a, tayqanın içərilərinə miqrasiya etdi, Atabaska və Biver çayları, həmçinin Çerçill çayının yuxarı axarları və Maral gölünədək olan əraziləri tutdu. Əvvəlki ərazidə qalmış və "karibu yeyənlər" adandırılan Ç. XIX əsrin ortalarından miqrasiya yollarına və maralların qış örüşü ərazilərinə müvafiq olaraq 5 regional qrup təşkil etdilər. Onlar tədricən c.-a, meşə zonasına, ticarət məntəqələrinə və missiyalarına doğru irəlilədilər. Balıqçılığın əhəmiyyəti artdı: balıq itlərin (20 əsrdə it qoşqusu yayılmışdı) əsas yemi, yayda isə həm də insanların əsas qidası (karibuların yay otlaqları uzaqda olduğu üçün) oldu. 1950-ci illərin sonu – 1960-cı illərdə Kanada hökuməti Ç.-ın oturaq həyata keçidini sürətləndirdi. Yeni məskənlərində Ç. sosial yardım ilə təmin olundular, balıq kooperativləri yaradıldı, kommersiya balıqçılığı yayıldı, lakin Ç.-ın xeyli hissəsi ənənəvi karibu ovuna qayıtdı.
Ç.-ın yellounayf (ing. "sarı bıçaq", ərazilərində mis yataqları olduğuna görə özlərini taldzaxotine – "mis insanları" adlandırırlar) subetnik qrupu Böyük Kölə gölündən şm.-da, Koppermayn çayının aşağı və Bek çayının yuxarı axarlarına qədərki ərazilərdə məskunlaşmışdı. Qonşu xalqlarla müharibə aparmış, 1823 ildə doqrib atabaskları tərəfindən darmadağın edilmiş, 19 əsrin ortalarında Böyük Ayı gölündən ş.-ə doğru çəkilmişlər. 20 əsrin ortalarında məğlubiyyətlərdən və epidemiyalardan zəifləyərək doqriblərlə və əsl Ç.-la qaynayıb qarışmışlar.