Misinformasiya — yanlış və ya aldadıcı informasiya.[1][2] Bu, qəsdən aldadıcı xarakter daşıyan və təbliğat mahiyyəti olan dezinformasiyadan fərqlənir.[3][4][5] Misinformasiyanın ilkin tərifləri açıq şəkildə yalan, yanlış və ya faktiki olmayan ifadələrə diqqət yetirirdi.[6] Buna görə də dezinformasiyanın dar tərifi məlumatın qeyri-dəqiq, natamam və ya yanlış olmasından asılı olmayaraq keyfiyyətinə aiddir.[7] Bununla belə, son tədqiqatlar məlumatın düzgünlüyündən daha çox misinformasiyanı aldatmaya görə müəyyən edir,[8] çünki misinformasiya yalanı, seçmə həqiqətləri və yarı həqiqətləri əhatə edə bilər.[9]
Misinformasiyanın necə düzəldilməsi ilə bağlı araşdırmalar faktların yoxlanmasına yönəlmişdir.[10] Bununla belə, xəbərləri faktlar əsasında yoxlamaq olar, lakin inancları yox.[11] Araşdırmalar göstərir ki, faktların yoxlanması əks nəticə verə bilər.[12] Digərləri insanları misinformasiyaya meyilli edən şeyləri tədqiq edirlər. İnsanlar dinlədikləri və ya oxuduqları şeylə emosional cəhətdən bağlı olduqları üçün misinformasiyaya daha çox inanırlar. Sosial medianın rolu informasiyanı istənilən vaxt cəmiyyət üçün əlçatan etmişdir və bu, geniş insan qruplarını eyni anda öz məlumatları ilə birləşdirir.[13]Texnologiyanın inkişafı insanların məlumat ötürmə tərzinə və misinformasiyanın yayılmasına təsir göstərmişdir.[10] Misinformasiya cəmiyyətlərin məlumat qəbul etmə qabiliyyətinə təsir edir, bu isə daha sonra icmalara, siyasətə və tibb sahəsinə təsir edir.[13]
İlkin nümunələrə İntibah İtaliyasında siyasi rəqiblər arasında paskvillər şəklində yayılmış təhqir və qaralamalar daxildir. Bunlar RomadaPaskvino meydanı və danışan heykəllər üçün adlandırılan anonim və hazırcavab ifadələrdir.[14] İnqilabdan əvvəlki Fransada "kanarlar" və ya çap olunmuş brodsaydlar bəzən oxucuları onları ciddi qəbul etməyə inandırmaq üçün bir oyma əlavə edirdi.
1588-ci ilin yayında İspaniya armadasıingilislərlə döyüşmək üçün yelkən açdığı zaman Avropa qitəsi həyəcanla xəbər gözləyirdi. İspaniya poçt müdiri və Romada ispan agentləri PapaV Siksti qoşunlar quruya enəndən sonra vəd etdiyi bir milyon dukatı buraxmağa inandırmaq ümidi ilə İspaniyanın qələbəsi xəbərlərini təbliğ etmişdilər. Fransada İspaniya və Britaniya səfirləri mətbuatda ziddiyyətli hekayələri təbliğ etmişdilər, İspaniyanın qələbəsi Paris, Praqa və Venesiyada yanlış şəkildə qeyd edilmişdir. Yalnız avqustun sonlarına qədər İspaniyanın məğlubiyyəti haqqında etibarlı xəbərlər böyük şəhərlərə çatmışdır. Donanmanın qalıqları payızda İspaniyaya qayıtmışdır.[15]
İlk qeydə alınmış genişmiqyaslı dezinformasiya kampaniyası 1835-ci ildə Nyu-Yorkun "The Sun" publikasiyasında nəşr olunan Böyük Ay saxtakarlığı idi. Burada Aydakı həyatı təsvir etdiyi iddia edilən bir sıra məqalələr "insanabənzər yarasa varlıqların və saqqallı mavi unikornların" təsvirləri ilə tamamlanmışdır.[16]
Sosial media platformaları misinformasiyanın asanlıqla yayılmasına imkan yaradır. 2016-cı ildə ABŞ seçkilərdən sonra aparılan sorğular sosial mediada yalan məlumat alan bir çox insanın faktiki olduğuna inandığını göstərir.[17]
Bundan başqa, internetin yaranması misinformasiyanın yayılmasının ənənəvi üsullarını dəyişmişdir.[18] 2016-cı ildə ABŞ-də keçirilən prezident seçkiləri zamanı ümumi xəbər mediasının yalnız 6%-ni təşkil edən misinformasiyaya baxmayaraq, "etibarsız" hesab edilən veb-saytların məzmununun amerikalıların 40%-nə çatdığı müşahidə edilmişdir.[19] Bir çox sağlamlıq böhranı zamanı misinformasiya yayılmışdır.[20] Məsələn, 2014–2016-cı illərdə Ebola epidemiyası zamanı alternativ müalicə üsulları haqqında misinformasiyalar yayılmışdır.[21][22] Həmçinin, daha sonra COVID-19 pandemiyası zamanı misinformasiya həm qəsdən, həm də qəsdən olmayaraq səhiyyə elmi və tibb sahəsi haqqında ümumi savadsızlıq ilə birləşərək daha çox misinformasiya yaratmışdır.[23] Bununla belə, onları misinformasiyaya nəyin həssas etdiyi hələ də müzakirə olunur.[24]
↑Caramancion, Kevin Matthe. An Exploration of Disinformation as a Cybersecurity Threat // 2020 3rd International Conference on Information and Computer Technologies (ICICT). 2020. 440–444. doi:10.1109/icict50521.2020.00076. ISBN978-1-72817-283-5.
↑Diaz Ruiz, Carlos; Nilsson, Tomas. "Disinformation and Echo Chambers: How Disinformation Circulates on Social Media Through Identity-Driven Controversies". Journal of Public Policy & Marketing (ingilis). 42. 2022-08-08: 18–35. doi:10.1177/07439156221103852. ISSN0743-9156.
↑ 12Aral, Sinan. The hype machine : how social media disrupts our elections, our economy, and our health--and how we must adapt (First). New York. 2020. ISBN978-0-525-57451-4. OCLC1155486056.[səhifə göstərin]
Machado, Caio; Kira, Beatriz; Narayanan, Vidya; Kollanyi, Bence; Howard, Philip. A Study of Misinformation in WhatsApp groups with a focus on the Brazilian Presidential Elections // Companion Proceedings of the 2019 World Wide Web Conference. 2019. 1013–1019. doi:10.1145/3308560.3316738. ISBN978-1-4503-6675-5.
Allcott, H.; Gentzkow, M. "Social Media and Fake News in the 2016 Election". Journal of Economic Perspectives. 31 (2). 2017: 211–236. doi:10.1257/jep.31.2.211.
Baillargeon, Normand (4 January 2008). A short course in intellectual self-defense. Seven Stories Press. ISBN978-1-58322-765-7ISBN978-1-58322-765-7. Retrieved 22 June 2011.
Helfand, David J., A Survival Guide to the Misinformation Age: Scientific Habits of Mind. Columbia University Press, 2016. ISBN978-0231541022ISBN978–0231541022
Christopher Murphy (2005). Competitive Intelligence: Gathering, Analysing And Putting It to Work. Gower Publishing, Ltd.. pp. 186–189. ISBN0-566-08537-2ISBN0-566-08537-2. A case study of misinformation arising from simple error
O'Connor, Cailin, and James Owen Weatherall, The Misinformation Age; How False Beliefs Spread. Yale University Press, 2019. ISBN978-0300241006ISBN978–0300241006
Persily, Nathaniel, and Joshua A. Tucker, eds. Social Media and Democracy: The State of the Field and Prospects for Reform. Cambridge University Press, 2020. ISBN978-1108858779ISBN978–1108858779