V.Poxlebkinə görə slavyan xalqlarında qarabaşaq da taxıllar qrupuna daxildir. Şirin və kəmşirin sıyıqlar üçün südə samalensk taxılı əlavə edilirdi. Ovulmuş hissəciklər əzilmiş sıyıqda istifadə edilir.Qarabaşaq sıyığı su və süd də hazırlanır. O adi yemək (bəzən, süd, kərə yağı, şəkər də əlavə edilir) ola bilər. Bəzən qarniyer kimi də istifadə edilir. Dietik yeməklər içərisində ön planda durur[1].
Poxlebkina görə qarabaşaq sıyığı rus mətbəxində ikinci növ milli yemək hesab edilir. Belə ki, xalq mahnılarında da hansı sıyıq olursa qarabaşaqsıyığı olmalıdır. O həmçinin rahat hazırlanma qaydasına görə də fərqlənir. SSRİ-nin tərkibinə daxil olan respublikalarda da qarabaşaq sıyığından əlavə buğda və arpasıyıqları da geniş yayılmışdır[2].
↑ Вильям Похлёбкин. О кулинарии от А до Я. — Минск: Полымя, 1988. — С. 49. — ISBN 5-345-00218-5.
↑ Гречневая каша
↑ Тяжёлая судьба русской гречихи. История пищевых продуктов. Страничка гурмана. Рецепты вкусные и необычные
↑ Сталинградская кухня
Фомина, З. Е. Культурно-гастрономические смыслы в европейском и русском языковом сознании как «мир в миниатюре». Научный вестник (2009, № 1 (11)). Проверено 24 ноября 2012. Архивировано 30 ноября 2012 года.
↑ Иван Шмелёв. Лето Господне на сайте lib.ru
↑ Гречневая каша — матушка наша, а хлебец ржаной — отец наш родной
↑ Гречневая каша сама себя хвалит
↑ Горе наше — гречневая каша: есть не сможется, отстать не хочется