Rusiya Sosial Demokratik Fəhlə Partiyası (bolşeviklər)

Sovet İttifaqı Kommunist Partiyası (qısaca Sov.İKP) — (Коммунистическая партия Советского союза КПСС), Sovet İttifaqının bütün tarixi boyu yeganə, hakim siyasi partiyası. Fəaliyyəti ilk qurucularından olan Vladimir İliç Lenininin adı ilə bağlı olub.

Sovet İttifaqı Kommunist Partiyası Коммунистическая партия Советского Союза
Sədri	İosif Stalin, Nikita Xruşşov, Leonid Brejnev, Yuri Andropov, Konstantin Ustinoviç Çernenko, Mixail Qorbaçov
Qurucu	Vladimir Lenin
Quruluş tarixi	1 (13) mart 1898
Dağılma tarixi	29 avqust 1991
Baş qərargah	Moskva
İdeologiya	marksizm-leninizm, Sovet patriotizmi[d]
İdeoloji spektr	İfrat sol
Gənclər təşkilatı	ÜİLKGİ
Üzv sayı	19 milyon nəfər (1991-ci il)
Şüar	Bütün ölkələrin proletarları birləşin!
Himn	"İnternasional" himni
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Xələfi olan Rusiya Sosial Demokrat Fəhlə Partiyasının I qurultayı Minskdə 13–15 mart 1898-ci ildə keçirilib.

Rusiya Sosial Demokrat Fəhlə Partiyasının II Qurultayında Rusiya Sosial Demokrat Fəhlə Partiyasının iki fraksiyasının — Vladimir Leninin başçılıq etdiyi bolşeviklər və Georgi Plexanov və Yuli Martovun başçılıq etdiyi menşeviklər meydana gəldi. Parçalanmanın əsas səbəbi partiya nizamnaməsinin əhəmiyyətsiz görünən maddəsi idi; Lenin partiya üzvlərindən "şəxsi iştirak", Martov isə "şəxsi yardım" tələb etməyi təklif etdi. Əslində söhbət partiya binasında icazə verilən mərkəzçilik dərəcəsindən gedir; Lenin tabeçiliyində olanların yuxarıdakıların direktivlərini yerinə yetirmək məcburiyyəti ilə sərt bir şəkildə mərkəzləşmiş bir təşkilat yaratmağa çalışdı. Martov isə Qərbi Avropa Sosial Demokratiya modelində, xüsusən o zaman ən nüfuzlu Alman partiyası modelində sərbəst birləşmə prinsipini müdafiə etdi.

Artıq 1903-cü ilin sentyabrında tərəflər partiya təşkilatları — Mərkəzi Komitə, "İskra" qəzetinin redaksiyası, Xarici İnqilabçı Sosial Demokratiya Birliyi , yerli partiya təşkilatları üzərində nəzarət uğrunda kəskin bir mübarizəyə başladılar. Lenin Mərkəzi Komitədə çoxluğu saxlamağı bacardı, menşeviklər isə İskra redaksiya heyətində və Partiya Şurasında çoxluq qazandı. Mərkəzi Rusiyada, eləcə də Odessa və Qafqazdakı partiya təşkilatlarının əksəriyyəti bolşevikləri dəstəklədi, Donetsk, Kiyev və digər partiya təşkilatları isə menşeviklərə qoşuldu.

1904-cü ildə Lenin öz fraksiya orqanlarını yaratmağa başladı: əslində paralel əksəriyyət komitələrinin Mərkəzi Komitəsinin Bürosu və öz çap orqanı-Vperyod qəzetini yaratmışdı. 1905-ci ildə bolşeviklər və menşeviklər iki paralel Rusiya Sosial Demokrat Fəhlə Partiyası qurultayı keçirtdilər: Londonda bolşeviklər və Cenevrədə isə menşeviklər.

Rusiya Sosial Demokrat Fəhlə Partiyasının Stokholmdakı 1906-cı ildə keçirilən IV Birləşmə Qurultayında bolşeviklər azlıqda idilər. Mərkəzi Komitədə 7 menşevik və 3 bolşevik var idi, redaksiya isə tamamilə menşeviklərdən ibarət oldu. Eyni zamanda, 1907-ci ildə Lenin yeni bir fraksiya idarəetmə orqanı — Bolşevik Mərkəzi yaratdı, yeni fraksiya orqanı və hətta fraksiya xəzinəsi yaradıldı.

1905–1907 inqilabının yatırılması partiyanı ciddi bir böhrana sürüklədi. Rusiya Sosial Demokrat Fəhlə Partiyasının üzv sayı 7 dəfə azaldıldı, bir çox aparıcı üzvlər dəfələrlə həbs edildi.

1907-ci ilin yazında Londonda keçirilən Rusiya Sosial Demokrat Fəhlə Partiyasının 5-ci qurultayı bolşeviklər və menşeviklər arasındakı fərqləri daha da artırdı və Vladimir Leninin rəhbərlik etdiyi "bolşevik mərkəzi" nin yaradılmasına səbəb oldu.

5–17 yanvar 1912-ci il tarixlərinfə Praqada Rusiya Sosial Demokrat Fəhlə Partiyasının VI Qurultayında bolşeviklər təşkilati olaraq müstəqil bir partiya yaratdılar. Həlledici səs alan 14 nümayəndədən 12-si bolşevik, ikisi isə Georgi Plexanovun qrupundan olan menşevik idi. Milli təşkilatlar və menşeviklərin təsiri altında olan yerli qruplar, konfransa göndərilən dəvətləri rədd etdilər və ümumrusiya və ümumtəhsil konfransı olaraq tanımadılar. 1912-ci ilin avqust ayında o zaman birləşdirici mövqedə olan LevTrotski Vyanada "paralel" partiya konfransı çağırdı. Bolşeviklər Vyana Partiya Konfransına qatılmadı. Sosial Demokratiyanın bolşevik və menşevik qanadlarını birləşdirmək üçün son cəhd uğursuz oldu.

Fevral İnqilabı dövründə, bolşeviklər sosialistlər arasında üçüncü qüvvə idi. 1917-ci ilin aprelində mühacirətdən qayıtdıqdan sonra Lenin dərhal radikal dəyişikliklər etmək üçün bolşeviklərin ölkədəki hakimiyyəti ələ keçirməsi üçün bir yola başladı. Öz partiyası sıralarındakı müqaviməti sürətlə aşaraq "Aprel Tezisləri" proqramının qəbul edilməsinə nail oldu.1917-ci ilin iyulunda hakimiyyəti ələ keçirmək üçün ilk böyük cəhd etsə də, bu cəhd uğursuz oldu. Bu hadisələrin gedişində Trotski parçalanmanı aradan qaldırmaq üçün bütün cəhdləri tərk etdi və Rusiya Sosial Demokrat Fəhlə Partiyası (bolşeviklər) VI Qurultayında Mərkəzi Komitəyə qoşuldu.

Sovetlərin bolşevizasiyası zamanı Petroqrad və Moskva Sovetlərinə və yerdəki Fəhlə və Əsgər Deputatları Sovetlərinə, Şimali və Qərb Cəbhələrin əsgər komitələrinə, Baltik Donanmasına nəzarəti ələ keçirirlər. Eyni zamanda, ənənəvi özünüidarə orqanlarında, xüsusən də Petroqrad Şəhər Dumasında bolşeviklər azlıqda qalırdılar. 455 belə Sovetdən 264-də bolşevik fraksiya belə yox idi.

1917-ci ildə 7 Noyabrda baş verən silahlı qiyam nəticəsində burjua Müvəqqəti Hökuməti devrildi və Müvəqqəti Fəhlə və Kəndli Hökuməti quruldu. Menşeviklər və Sosialist İnqilabçılar üsyana mənfi reaksiya göstərərək onu "hərbi sui-qəsd" adlandırdılar. Buna etiraz olaraq Sovetlərin II qurultayının iclaslarını tərk edərək boykot elan etdilər. Nəticə etibarilə tarixən Xalq Komissarları Sovetinin (Müvəqqəti Fəhlə və Kəndli Höküməti) ilk tərkibi tamamilə bolşeviklərdən ibarət oldu. 25 oktyabr 1917-ci ildə Rusiya Cümhuriyyəti Müvəqqəti Şurası və bir sıra digər orqanlar ləğv edildi.

1917-ci ilin dekabrında Xalq Komissarları Sovetinin tərkibinə bir sıra sol Sosial İnqilabçılar da daxil idi ki, bunlar da Çekanın və bir sıra digər qurumların təşkilində fəal iştirak edirdilər.

Ümumrusiya Təsis Məclisinə seçkilər bolşeviklərin hakimiyyətə gəlməsindən əvvəl başlamışdı. Seçkilərin nəticələri Rusiyada kəndli çoxluğunun Sosialist-İnqilabçıları dəstəklədiyini göstərdi. Bolşeviklər və Sol SR-lərin koalisiyası 6 yanvar 1918-ci ildə Təsis Məclisini dağıtdı.^[1]

8 mart 1918-ci il tarixli RSDFP (b) VII Qurultayında bolşeviklər qızğın bir müzakirədən sonra Almaniya ilə ayrı bir Brest sülhünün qurulması barədə qərar qəbul etdilər.

Partiyanın burjua-demokratik və sosialist inqilablarını həyata keçirməyə yönəlmiş ilk proqramının icrası ilə əlaqədar olaraq yeni bir proqram hazırlamaq üçün bir komissiya yaradıldı və Rusiya Sosial Demokrat Fəhlə Partiyası (bolşeviklər) bundan sonra Rusiya Kommunist (bolşeviklər) Partiyası adlandırıldı.

SR-lərə artan təzyiq, bolşeviklər SR tərəfdarı kənd məclislərini bolşevik tərəfdarı komandirlərlə əvəzləmə kursuna başladılar. Populyar olmayan Brest-Litovsk Sülhündən narazılıq, qida diktaturasının və xüsusən kombedinin tətbiqi 1918-ci ilin iyulunda Sol SR-lərin üsyanına səbəb oldu. Bu uğursuz və zəif mütəşəkkil hərəkət Sol SR-lərin siyasi ölümü ilə sona çatdı; partiya, bəzi üsyanı qınamağa və bolşeviklərlə işbirliyinə üstünlük verən bir sıra parçalara ayrıldı.

1918-ci ilin avqust ayında bolşevizm liderlərinə qarşı bir sıra terror hücumları oldu, buna cavab olaraq "Qırmızı Terror" un rəsmi olaraq elan olunduğu bildirildi.

23 mart 1919-cu ildə RK(b)P VIII qurultayı RK(b)P Fəhlə Sovetlərinin gücü olaraq təfsir etdiyi "Sovet demokratiyası" nın qurulmasına və qorunmasına yönəlmiş RK(b)P nin yeni proqramını qəbul etdi. Parlament dövləti şəklində adi ("burjua") demokratiyaya qarşı çıxan 'və kəndli deputatları və onların qurultayları. Konqres, Kommunist İnternasionalının yaradılmasını alqışladı və nizami ordu qurmağa qərar verdi.

1920-ci ilin sonunda ziddiyyətli bir mənzərə meydana gəldi: bolşeviklər bütün əsas silahlı müqavimət mərkəzlərini məhv etməyi bacardı. Məcburi taxıl zəbtləri kəndliləri məhsulların kütləvi azalmasına sövq etdi və bu da ilk ciddi məhsul uğursuzluğunda milyonlarla qurbanla kütləvi bir aclığa səbəb oldu.

1921-ci ildə keçirilmiş RK(b)P-nin X Qurultayında iştirak edənlərin dörddə birinə qədər digər partiyalar, əsasən keçmiş menşeviklər gəldi. "Mejraiontsy" nin Sosial Demokratik fraksiyası, Rusiya Sosialist İşçiləri İnternationalistlər Partiya, Sol Sosial İnqilabçılar Partiyasının bir sıra parçaları: Populist-Kommunistlər Partiyası , İnqilabçı Kommunizm Partiyası, eyni zamanda bir sıra milli sol partiyalar: Yəhudi Partiyası Bund , Gənc Buxarilər, Ukraynalı Borotistlər və s. RK(b)P-yə birləşdilər.

1922-ci ilin avqustunda RK(b)P Mərkəzi Komitəsi RSFSR ilə digər Sovet respublikaları arasında gələcək əlaqələr məsələsinə dair təklif layihəsi hazırlamalı olan xüsusi bir komissiya yaratdı.İosif Stalinin rəhbərliyi altında bu respublikaların RSFSR-ə girişini təmin edən "muxtariyyət" layihəsi hazırlandı. Lakin Vladimir Lenin, RSFSR və digər müttəfiq respublikaların bərabərlik əsasında daxil olacağı Sovet Sosialist Respublikaları İttifaqının (SSRİ) yaradılmasında israr edərək bu layihəni rədd etdi. Nəticədə, 27 dekabrda Moskvada SSRİ-nin qurulması haqqında Müqavilə imzalandı və 1922-ci il dekabrın 30-da I Ümumittifaq Sovetlər Konqresi tərəfindən müqavilə təsdiq edildi.

Leninin ölümündən sonrakı ilk illər ağır partiyanın daxili fraksiya mübarizəsi başladı. Nəticələrə görə Stalin, Leninin varisi rolu üçün mümkün namizədlər arasından qalib gəldi.^[2]

1925-ci ilin dekabrında XIV Qurultay ölkədə yeni bir partiya proqramının hazırlanmasını tələb edən sosializm qurma yolunu elan etdi. Sovet respublikalarının SSRİ-yə birləşdirilməsi ilə əlaqədar olaraq RK(b)P Ukraynan Kommunist (bolşeviklər) Partiyasının RK(b)P-yə daxil olduğu üçün partiyanın adı Ümumittifaq Kommunist (bolşeviklər) Partiyası və ya qısaca ÜİK(b)P olaraq dəyişdirildi.

Yeni partiyanın nizamnaməsi RK(b)P nizamnaməsindən xeyli fərqlənirdi. Partiyanın quruluşunda dəyişikliklər baş verdi: ÜİK(b)P Mərkəzi Komitəsinin üzvlərinin sayı artırıldı və Mərkəzi Komitənin özü "daxili partiya parlamenti" rolunu oynamağa başladı. ÜİK(b)P qurultaylarının 5 ildə bir dəfə çağırılması qərara alındı, partiyanın icra orqanının rolu ÜİK(b)P Mərkəzi Komitəsinin Katibliyinə keçdi.

1927-ci ilin dekabrında ÜİK(b)P-nin XV Qurultayı ölkənin Xalq Təsərrüfatının İnkişafına dair İlk Beş İllik Planın hazırlanması üçün direktivləri təsdiqlədi və kənd təsərrüfatının kollektivləşdirilməsi üçün bir plan qəbul etdi. 1930-cu ilin yayında Ümumittifaq Kommunist (bolşeviklər) Partiyasının XVI Qurultayı davam edən islahatları və kulakların bir sinif olaraq ləğv edilməsi siyasətinə keçməsini təsdiqlədi, ölkədəki bütün kapitalist elementlərin aradan qaldırılması yolunu elan etdi. 1934-cü ilin əvvəlindəki XVII Qurultay ("Qaliblər Konqresi") ilk beşillik planın nəticələrini çıxardı, ikinci beşillik planın həyata keçirilməsinin istiqamətlərini müəyyənləşdirdi. Sənayenin idarə edilməsinin dəyişdirilməsinə qərar verildi: İqtisadi şuraların ərazi-istehsal sistemi xalq komissarlıqlarının şaquli ilə əvəz olundu.

1937-ci ildə yeni konstitusiyanın qəbulundan sonra SSRİ Ali Soveti SSRİ-nin birmandatlı seçki dairələrində seçilən ən yüksək qanunverici orqanı oldu. Ali Sovet ÜİK(b)P tərəfindən tamamilə idarə olunurdu, çünki hər bölgədə yalnız bir namizəd — kommunistlər və partiyasızlar blokunun nümayəndəsi irəli sürülə bilər.

1939-cu ilin martında keçirilmiş 18-ci konqresdə SSRİ-də sosializmin əsas etibarilə qurulduğu və ölkənin sosialist bir cəmiyyətin inşasını başa çatdırmaq mərhələsinə gəldiyi bildirildi. Lakin müharibənin başlaması dinc inkişaf planlarını pozdu və növbəti partiya qurultayı yalnız 13 il sonra çağırıldı.

II Dünya Müharibəsi dövründə 1,5 milyondan çox kommunist aktiv orduya göndərildi, xeyli hissəsi işğal altındakı ərazidə partizan dəstələrinin və yeraltı təşkilatların bir hissəsi olaraq çıxış etdi. Ümumilikdə II Dünya Müharibəsi dövründə 4 milyona yaxın insan partiyaya qəbul edildi.

Tuva Sovet İttifaqına 1944-cü ilin oktyabrında muxtar vilayət olaraq daxil olduqdan sonra Orada hakim Tuva Xalq İnqilab Partiyası üzvləri avtomatik olaraq ÜİK(b)P-yə daxil edilmədi.

1952-ci ilin oktyabrında, XIX Qurultayda partiyanın adı yenidən Sovet İttifaqı Kommunist Partiyası və ya qısaca Sov.İKP olaraq dəyişdirildi.

1956-cı ilin fevralında baş tutan Sov.İKP-nin XX Qurultayında Sov.İKP Mərkəzi Komitəsinin birinci katibi Nikita Xruşşov məruzəsində Stalinin şəxsiyyət kultunu qınandı. XX qurultaydan sonra qondarma, yalan və səhv ittihamlar əsasında uydurulan çox sayda məhkəmə işinə baxıldı və bir çox repressiya olunmuş insanlara bəraət verildi.

1964-cü ilin oktyabrında Sov.İKP MK-nın ilk (1966-cı ilin martından — baş) katibi vəzifəsinə Leonid Brejnev seçildi. O, Xruşşovun başlatdığı bir sıra tədbirlərə son verdi və 18 illik rəhbərlik dövrünün ilk dövründə ölkədə iqtisadi islahatlar həyata keçirdi.

1985-ci ilin martında Mixail Qorbaçov Sov.İKP Mərkəzi Komitəsinin Baş katibi oldu. Onun təşəbbüsü ilə "yenidənqurma" adlanan genişmiqyaslı islahatlar başladı.

28 İyun — 1 iyul 1988-ci il tarixlərində Moskvada keçirilən XIX Sov.İKP Konfransı ölkənin siyasi sistemində dəyişikliklərə səbəb oldu. 1988-ci ilin oktyabrında Sov.İKP Mərkəzi Komitəsinin plenumu müxtəlif səviyyəli partiya təşkilatlarının iqtisadi məsələlərin tənzimlənməsinə müdaxilə etmələrini qadağan edən bir fərman verdi. 1 dekabr 1988-ci ildə, SSRİ Ali Soveti, SSRİ Konstitusiyasının seçki sistemi ilə əlaqəli və yeni bir orqan — Xalq Deputatları Konqresinin yaradılması ilə əlaqəli üç fəsildə dəyişikliklər etdi.ı.

19–23 iyun 1990-cı il tarixində özünü RSFSR Kommunist Partiyasının Təsisçi Konqresi (Sov.İKP-nin tərkibində) kimi təqdim edən Rusiya Partiya Konfransı çağırıldı.

2–13 iyul 1990-cı il tarixində Sov.İKP-nin XXVIII Qurultayı keçirildi. Onun işində 4683 nümayəndə iştirak etmişdir. Qurultayda nümayəndələr bir neçə fərqli platformaya bölündülər: Demokratik Platforma, Marksist Platforma və s. Daxili fikir ayrılıqlarına görə qurultay Sov.İKP-nin yeni Proqramını təsdiqləməyə müvəffəq olmadı. Partiyadakı dərin böhrana və cəmiyyətdəki mövqelərinin zəifləməsinə baxmayaraq Mixail Qorbaçov ikinci müddətə partiyanın Baş katibi seçildi (lehinə — 3411, əleyhinə — 1116).

1991-ci ilin avqust ayında Sov.İKP-nin aparıcı üzvlərinin bir sıra üzvləri GKÇP-nin fəaliyyətində iştirak etdilər.

23 avqust 1991-ci ildə Sov.İKP-nin fəaliyyəti dayandırıldı, əmlakı müsadirə edildi, partiya təşkilatlarının binaları möhürləndi.

Partiya 6 noyabr 1991-ci ildə RSFSR Prezidenti Boris Yeltsinin fərmanı ilə Rusiyada qadağan edildi. Sov.İKP-nin qadağan olunmasının ertəsi günü İşçi Rusiya Hərəkatı, 23 noyabrda Rusiya Kommunist Fəhlə Partiyası, 14 dekabrda Rusiya Kommunistlər Partiyası yarandı.

13 iyun 1992-ci ildə Konstitusiya Məhkəməsinin icazəsi ilə özünü Sov.İKP MK-nın plenumu kimi təşkil edən Mərkəzi Komitənin üzvlərinin iclası keçirildi. Keçmiş Mərkəzi Komitənin 400-dən çox üzvündən 46-sı bu iclasda iştirak edirdi.İclas Mixail Qorbaçovu Sov.İKP sıralarından xaric etdi, Siyasi Büronun fəaliyyətini dayandırdı və Ümumittifaq Partiya Konfransının çağırılmasına qərar verdi.

10 oktyabr 1992-ci ildə Moskvada Sov.İKP-nin XX Ümumittifaq Konfransı keçirildi . Konfransda yeni Partiya Proqramı və Nizamnaməsinin layihələri nəzərdən keçirildi və Partiyanın XXIX Qurultayının hazırlanmasına qərar verildi.^[3][3]

30 noyabr 1992-ci il tarixində Rusiya Federasiyası Konstitusiya Məhkəməsi, ərazi zəminində qurulan Kommunist Partiyasının ilkin təşkilatlarının fəaliyyətinə qoyulan qadağanı Rusiya Konstitusiyasına zidd olaraq tanıdı, ancaq rəhbər strukturların ləğv edilməsini təmin etdi.

26 mart 1993-cü ildə Moskvada Sov.İKP-nin XXIX Qurultayı keçirildi, partiyanın Kommunist Partiyalar Birliyinə çevrilməsinə qərar verildi. Onlardan Rusiya Federasiyası Kommunist Partiyası (RSFSR Kommunist Partiyası tərəfindən yenidən yaradıldı). Eyni zamanda, hakimiyyət tərəfindən qadağan edilmiş Sov.İKP Mərkəzi Komitəsi, Kommunist Partiyalar Birliyi-Sov.İKP Şurası ilə əvəz olundu.^[3][4]

Bundan əlavə, 90-cı illərin əvvəllərindən bəri özlərini Sov.İKP-nin varisi elan edən və ya köhnə adını qoruyan və ya partiyaya Sov.İKP qısaldılmış yeni bir ad verən yeni partiyalar meydana çıxdı.^[5]

1992-ci ilin noyabrında Rusiya Konstitusiya Məhkəməsi "Sov.İKP işi" barədə qərar çıxardı^[6]. Məhkəmə, Prezidentin RSFSR Kommunist Partiyasının konstitusiya əleyhinə fəaliyyətləri və Sov.İKP mülkiyyətinin milliləşdirilməsi faktları ilə bağlı istintaq aparmaq barədə əmrini Konstitusiyaya uyğun gəlmədiyi kimi qəbul etdi. RSFSR Kommunist Partiyası orqanlarının və təşkilatlarının fəaliyyətinin dayandırılması və Sov.İKP və RSFSR Kommunist Partiyasının rəhbər strukturlarının ləğvi (lakin ərazi zəminində yaradılmış ilkin partiya təşkilatlarının təşkilati strukturları deyil)) konstitusiya olaraq tanındı.

Məhkəmə, Sovet İttifaqı Kommunist Partiyasında SSRİ-də Baş Katibin rəhbərliyi altında KPP Mərkəzi Komitəsinin Siyasi Bürosunun rəhbərlik etdiyi nisbətən kiçik bir partiya funksioner qrupunun sərhədsiz, zorakı güc rejiminin hakim olduğunu bildirdi^[7].

Rusiya İmperiyasında, Rusiya Respublikasında və Sovet İttifaqında fəaliyyət göstərdiyi müxtəlif illərdə partiya fərqli adlar daşıyırdı:

• Rusiya Sosial Demokratik Fəhlə Partiyası və ya qısaca RSDFP (1898–1917)
• Rusiya Sosial Demokratik Fəhlə Partiyası (bolşeviklər) və ya qısaca RSDFP (b) (1917–1918)
• Rusiya Kommunist (bolşeviklər) PartiyasI və ya qısaca RK(b)P (1918–1925)
• Ümumittifaq Kommunist (bolşeviklər) Partiyası və ya qısaca ÜİK(b)P (1925–1952)
• Sovet İttifaqı Kommunist Partiyası və ya qısaca Sov.İKP (1952–1991)

1952-ci ildə keçirilən partiyanın 19. Qurultayı zamanı birinci katib Stalinin təklifi ilə ad dəyişikliyi gündəmə gətirildi:

Artıq menşeviklər yoxdur. Artıq niyə özümüzü bolşevik adlandırmalıyıq? Biz artıq çoxluq deyilik, bütün partiyayıq. — İosif Stalin - 1952

Stalinin təklifi qurultayda qəbul edilir və Ümumittifaq Kommunist (bolşeviklər) Partiyasının adı Sovet İttifaqı Kommunist Partiyası olaraq dəyişdirilir. Bundan sonra bolşevik nomenklaturası Oktyabr İnqilabı və Rusiya vətəndaş müharibəsi dövrlərində qaldı.

Sovet İtttifaqı Kommunist Partiyası

Respublika	Partiya
Azərbaycan Sovet Sosialist Respublikası	Azərbaycan Kommunist Partiyası
Belorusiya Sovet Sosialist Respublikası	Belorusiya Kommunist Partiyası
Estoniya Sovet Sosialist Respublikası	Estoniya Kommunist Partiyası
Ermənistan Sovet Sosialist Respublikası	Ermənistan Kommunist Partiyası
Gürcüstan Sovet Sosialist Respublikası	Gürcüstan Kommunist Partiyası
Karel-Fin Sovet Sosialist Respublikası	Karel-Fin Kommunist Partiyası
Qazaxıstan Sovet Sosialist Respublikası	Qazaxıstan Kommunist Partiyası
Qırğızıstan Sovet Sosialist Respublikası	Qırğızıstan Kommunist Partiyası
Latviya Sovet Sosialist Respublikası	Latviya Kommunist Partiyası
Litva Sovet Sosialist Respublikası	Litva Kommunist Partiyası
Moldova Sovet Sosialist Respublikası	Moldova Kommunist Partiyası
Özbəkistan Sovet Sosialist Respublikası	Özbəkistan Kommunist Partiyası
Rusiya Sovet Federativ Sosialist Respublikası	Rusiya Kommunist Partiyası
Tacikistan Sovet Sosialist Respublikası	Tacikistan Kommunist Partiyası
Türkmənistan Sovet Sosialist Respublikası	Türkmənistan Kommunist Partiyası
Ukrayna Sovet Sosialist Respublikası	Ukrayna Kommunist Partiyası