Soxulcan dəliyi
 | Bu məqalədəki məlumatların yoxlanıla bilməsi üçün əlavə mənbələrə ehtiyac var. |
Soxulcan dəliyi və ya Eynşteyn-Rozen körpüsü, Natan Rozen və Albert Eynşteyn tərəfindən irəli sürülmüşdür. Soxulcan dəliyi əslində kosmos zamanın nöqtə dizaynı və zamanda bir qısa yol olan nəzəri topolojik bir xüsusiyyətidir. Ümumi olaraq ağ dəliklər və qara dəliklər arasındakı keçidə soxulcan dəliyi deyilməkdədir. Bir soxulcan dəliyinin bir boğaza bağlı ən az iki çıxışı vardır. Əgər soxulcan dəliyindən keçmək mümkündürsə, maddə soxulcan dəliyinin girişindən keçib çıxışından çıxa bilər.
Soxulcan dəliyi adı fenomeni açıqlamaqda istifadə olunan analogiyadan gəlir. Əgər bir soxulcan bir almanın üzərində səyahət edirsə, bütün almanın ətrafını gəzmək yerinə içindən keçərək bir kəsə yol tapmış olur.
Soxulcan dəliyinin mərkəzi (ortası) dayanacaq nöqtəsidir, yəni oraya keçərkən spagettiləşmə deyilən bir hadisədən sonra ilişərsəniz və ulduzların bir ömrü bitirməsini 10 saniyə içində görə bilərsiniz. Oradan çıxmaq üçün işıqdan sürətli olmalısınız. Çıxa bilməsəniz qara dəlik yox olarkən enerji və ya qaz kütləsinə çevrilərsiniz.
Xülasə
[redaktə | mənbəni redaktə et]Qara dəliklərin ən dib nöqtəsi qəbul edilən yerdə həcm sıfırdır və sıxlıq isə; düsturundan ötəri sonsuzdur və alimlər həcmin "0" olmasından yola çıxaraq qara dəliyin dibinin inanılmaz güclü bir vakuum təsiri ilə hər şeyi yox etdiyini düşünürlər; yəni qara dəliklərin dibində zaman və məkan parametrləri bildiyimiz və qəbul etdiyimiz sistemin olduqca xaricindədir.
Bu da bizi bu suala yönəldir: İki qara dəliyin fərqli ölçülərdə bağlanması ilə vakuum təsirindən faydalanılaraq bir kosmos gəmisi bir qara dəliyin içinə girib digər qara dəlikdən çox qısa bir zamanda çölə çıxaraq başqa bir alt kosmosa səyahət edə bilər?
Bu sualın cavabı isə Günümüz texnologiyasında, bu qədər yüksək bir cazibə qüvvəsinə qarşı qoya biləcək və bu təzyiqə dözə biləcək səviyyədə kosmos gəmiləri yarada bilmədiyimizdən ötəri xeyr.
Qara dəliklərin elmi olaraq rənginin nə üçün qara olduqları ilə bağlı təməl cavab isə sahib olduqları inanılmaz kütlədir, sıxlıq və cazibə qüvvəsindən ötəri işığı belə bükə biləcək və içinə çəkə biləcək gücdə olmalarıdır. Buna görə heç bir işıq qara dəliklərin xaricinə çıxa bilməz, bu da onlardan bizə hər hansı bir işığın çata bilməməsi, bu səbəbdən qaranlıq olması mənasına gəlir.
Bildiyimiz ən yüksək sürətin işıq sürəti (təxminən 1.079.252.850 km/saat) olduğunu da hesaba qatarsaq qara dəliklərin bu qədər yüksək sürətlərdə gedə bilən işığa maneə ola biləcək və ondan daha sürətli bir şəkildə başqa bir yerə doğru çəkə biləcək gücdə olmaları Eynşteyn-Rozen körpüsünün gerçəkdə var ola bilmə ehtimalını böyük ölçüdə artırmaqdadır və onsuz da soxulcan dəliyi məntiqinin əsasında da eyni şəkildə işıqdan daha yüksək bir sürətdə ölçülər arası transfer olmasıdır. Bu nəzəriyyəni illər boyu öyrənmiş olduğumuz təməl fizikanın və onun bütün qaydalarının tamamilə xaricinə itələməyib bunu müasir fizika ilə uyğunlaşdıraraq açıqlaya bilən Natan Rozen və Albert Eynşteyn, gələcəkdə texnologiyanın köməyi ilə soxulcan dəlikləri yaradılıb kosmosda istənilən nöqtəyə bu ankı texnologiyadan çox daha sürətli bir şəkildə çatıla biləcəyini ortaya qoymuşdur. Müasir fizika əksini sübut edə bilmədiyi üçün də bu nəzəriyyə günümüzdə hələ etibarlılığını qorumaqdadır.