ZIQQANMAQ
глаг. кряхтеть (издавать глухие звуки, стоны от боли, напряжения)
f. 1. (gücənmək) to exert oneself, to strain oneself; 2. məc. (bir şey, iş üzərində əlləşmək) to puff (over), to pant (over)
Полностью »f. Gücənmək, gücə düşmək, hıqqanmaq. // Bir işi çox çətinliklə görmək. İdarədəkilər Müsyö Qomel ilə birlikdə hələ də o kəlmənin üstündə zıqqanırdılar
Полностью »