араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра инсандин сагъламвилин, руьгьдин пис гьал, тӀал, тӀарвал. ХьайитӀан дуьньяд азият, Зун вахъ кур рикӀ я, Пакисат. Е. Э. Пакисат. Ам, урус чӀалал тежез рахаз, Са кӀус азият хьана заз. С. С. Урус чӀалал рахаз тежез. Гьа и жуьре азиятда, дарвиле Бейхабар яз дуланмиш жезва Къурбан... Магьамад секин хьанвай Бакуда, къати азиятра кӀвалахиз югъ-йиф. А. Ф. КьатӀ-кьатӀ авур зунжурар. Шамил азиятдик квай вахтунда Ярагъ Мегьамед адан кьилив атана. А. А. Имам Ярагъ Мегьамед
* азият гун гл., ни низ сагъламвал, руьгь пис гьалдиз гъун. Де гьан я кас, яргъимир, Гумир жуваз азият. X. Т. Алхасан махорка.
* азият къачун гл., ни нин, куьн сагъламвилин, руьгьдин пис гьал вичиз кьабулун.
* азият чӀугун гл., ни сагъламвилин, руьгьдин пис гьал эхун, кьиле тухун. \[ Шихрагьим \] Буба! Гзаф гъарагъар авун, жуван чандиз азаб гун, азият чӀугун герек къвезвач. Заз вавай кӀандай са затӀни авач. С. С., С. М. СтӀал Саяд.