прил. туьгьмет, туьнбуьгь къведай, абурсуз са вуч ятӀани. # ~ гаф, ~ кар.
* айиб гафар сущ.; 1) инсандин ягьайрин тӀварар квай ихтилатар; 2) экъуьгъуьнар. Айиб гафар авун ваз стӀуни кутугнавач. Р.
(-ди, -да, -ар) 1. ayıb, eyib; айиб гаф eyib söz; 2. eyib, qüsur, nöqsan; гьар таватдик са айиб жеда
Полностью »1) n. shame, dishonor, disgrace; spot, blemish; obloquy, defamation; 2) n. reproach, reproof, rebuke; admonition, call down, set down; 3) n
Полностью »1.1. стыд, позор : жувал айиб гъун - позорить, срамить себя. 1.2. укор, упрёк, порицание. 1.3. порок, изъян, недостаток : гьар са гуьзелдик са айиб же
Полностью »туьрк, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) кутуг тавур, абурсуз, намусдик хкӀадай кар авурдаз туьгьмет, туьнбуьгь
Полностью »