м assonans (1. ahəng, uyğunluq; 2. ədəb. yalnız hecaların bənzəyişi əsasında qurulan qafiyə).
м assonans (1. ahəng, uyğunluq; 2. ədəb. yalnız hecaların bənzəyişi əsasında qurulan qafiyə).
-а; м. (франц. assonance); лит. см. тж. ассонансный 1) Повторение в стихе сходных гласных звуков. Ассонанс в строке, строфе, фразе. 2) Неточная рифма, в которой совпадают только ударные гласные звуки
Полностью »