араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) дуланажагъдиз герек шейэрин булвал. Я гьакъикъат, я аразилат, Я берекат гьинава ? Е. Э. Гьинава? рикӀе ашкъи, сиве артух хъвер жеда, Суфра къени, берекатдив ацӀайла. И. И. РикӀ. Гьина гьуьрмет авачтӀа? гьана берекатни жедач. ЛГ, 1992, 10.ӀӀӀ. 2) недай затӀ. Дербентда, Генжеда, Бакуда берекат жагъун тавуна, Сулейман Каспи гьуьлуьн муькуь патаз экъечӀна. А. А. СтӀал Сулейман. Хуш я заз вун мугьман атун, Жуван гъилел ваз хидметун, Авай тике вахъди атӀун Абур, берекат хьайила. М. А. Колхоздиз.
* берекат(ар) бул хьуй ! межд. недай затӀ гайидаз лугьудай гафар. ЧӀехиди авачир кӀвале берекат жедач мисал.