БЕЯБУРЧИВИЛЕЛДИ
n. shame, dishonor, disgrace; spot, blemish; obloquy, defamation.
нар. беябурчивал хас яз. И хабардин ван хьайи жегьилрикай сада ам кьена кӀанда, сада ам беябурчивилелди хуьряй чукурна кӀанда лугьуз, гьелегьар кьу
Полностью »