ВЕНЧАННЫЙ

ВЕ́НЧАННЫЙ

прич. köhn. nikahlanmış, nikahlı.

ВЕНЧА́ННЫЙ

прич. 1. köhn. tac qoyulmuş, əklil ilə bəzənmiş; 2. məc. müvəffəqiyyətlə bitmiş, tamamlanmış, nəticələnmiş.

ВЕНЧАНИЕ
ВЕНЧАТЬ