сов. 1. çıxmaq, getmək, çıxıb getmək; выбыл из города в сентябре sentyabrda şəhərdən çıxıb getmişdir; 2. tərk etmək, buraxmaq (işi, qulluğu, məktəbi və s.); 3. (uduzaraq və s.) çıxmaq (oyundan, yarışdan), ◊ выбыть из строя sıradan çıxmaq (daha işə yaramamaq, iş qabiliyyətini, döyüş qabiliyyətini itirmək).
экъечIун, экъечIна хъфин; акъатун. ♦ выбыть из строя жергедай акъатун (дяведин итимар кьена, хер хьана ва маса себебрикди); арадай акъатун, виже къвез
Полностью »-буду, -будешь; св. см. тж. выбывать, выбытие, выбывание из чего, во что офиц. Перестать находиться, числиться где-л., действовать, участвовать в чём-л. Выбыть в другой город. Выбыть из списка участни
Полностью »