ГЬАЛЧУН

гл., ни вуч; -да, -на; -из, -зава; -0 || -а, -ин, -рай, -мир; гьалч авун, гьалч тавун, гьалч тахвун, гьалч хъийимир 1) цавай чилел кӀевиз вегьин. Ам са гьаятдай маса гьаятдиз, са чуьлдай маса чуьлдиз, цавара гарун хурук акатай циф хьиз, гагь инихъ, гагь анихъ тухуз, ахпа чилел гьалч хъийиз, адан аманни атӀуз хьанай. М. Ш. Рагъ къаршиламишзава.... са юкъуз зун са ни ятӀани цавуз хкажна кӀвалин юкьвал гьалчна. А. Къ. Бадедин кьиникь. 2) са вуч ятӀани са кве ятӀани акьадайвал авун. ЯхцӀур йисуз кӀаш хкажиз кӀавузардал гьалчай гужлу гъилер гъуьргъуь хьана... 3. Гь. Уьмуьрдин сирнав.... дустагъханадиз атанвайбурукай бязибуруракӀаррал къванер гьалчзавай. А. И. Самур, ӀӀӀ.

* гафар [паркут(ар)] ~.

ГЬАЛЧ
ГЬАЛЧӀАЙ:

Значение слова в других словарях