араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) эмир, теклиф. Вичиз я югъ, йиф тийижиз, Я гьукум, теклиф тийижиз, Я бей, тей, элиф тийижиз, Илимдикай рахаз кӀанда. С. С. Акьул жуваз аваз кӀанда. Пачагьдин гьукум виридаз заланзавай. А. А. Ярагъ Мегьамед. 2) уьлкве, хуьр, са кар идара ийизвай къуват. Куьгьне гьукум алудна, цӀийиди кӀвачел акьалтнавачир. ЛГ, 1992, 24 ӀX. 1930 - йисан гатфариз акси восстание къарагъна; 30-апрелдиз Кьасумахуьр кьуна, восстанидин иштаракчийри чкайрал чпин гьукум тайинарна. И. Гь. Колхозриз акси восстание. Кесибри чпиз азадвал хьун патал гьерекатзавай. Девлетлуйриз чпин гъиле авай гьукум акъатна кӀанзавачир. Я. Я. Агалай сандух. Инал Советрин гьукум мягькемариз атай Яшкин кьилевай яхулрин дестеярни илифнай. ЛГ, 2001, 16. VӀӀӀ.
* гьукум авун ни са кар кьилиз акъудиз мажбур авун.
* гьукум гъилевайбур урус \[ власть имущие \] вилаят, гьукумат идара ийизвайбур. сущ. Тек-бир гъалтдай хьтин и тамув вагьшивилелди эгечӀуни экологиядин жигьетдай лап татугай гьалар арадал гъун мумкин тирдан патахъай абуру гьукум гъилевайбур къени тагькимарзава. ЛГ, 2003, 20. ӀӀ.