КАГАЛ:
кагал атун 1. bitmək, tükənmək, tamamilə işlənib qurtarmaq (ərzaq haqqında); 2. aclıq düşmək, qıtlıq (qəhətlik) düşmək, yeməyə şey tapılmamaq.
* кагал атун гл., вуж тӀуьниз харждай затӀ амачир гьалда хьун. * кагал [кашал] гъун гл., ни вуж тӀуьниз харждай затӀ амачир гьалдиз гъун
Полностью »м 1. kaqal (XVI-XIX əsrlərdə Polşada yəhudi icması); 2. məc. dan. yığnaq, dəstə, güruh
Полностью »-а; м. (от др.-евр. kāhāl - собрание, сход) 1) В Польше в 16 - 19 вв.: еврейское общинное самоуправление; сама община. 2) разг. Шумная толпа, сборище. Прийти куда-л. целым кагалом.
Полностью »