КЕК

(кике, кике, кикер) 1. dırnaq; кикер атӀун dırnaq kəsmək; 2. ayaq, ayaqcıq (stulda, çarpayıda və s.); 3. balaq; вахчегдин кек şalvarın balağı; 4. aşağı, eniş, uc mənasında; хуьруьн кек kəndin ucu; кикен мягьле aşağı (uc) məhəllə; * кек гун dırnaqla qurdalamaq, qaşımaq, qıcıqlandırmaq (yara haqqında); кек кьван a) dırnaq qədər, qətiyyən, heç, əsla; b) cüzi, çox az; çox kiçik; кикек квачир heç bir dəyəri olmayan, dəyərsiz, ləyaqətsiz (adam haqqında); кикен мая bax мая 5); са кикел акъвазун a) tək ayaq üstündə durmaq; b) hazır (əmrə müntəzir) vəziyyətdə durmaq; кек ягъун a) barmaqların ucu ilə sıxlaşmış yunu lif-lif ayırmaq, didmək, didib yumşaltmaq; b) dırnaqla yeri eşmək, dırnaqlamaq; якӀунни кикен арада гьахьун ətlə dırnaq arasına girmək (bir-birinə çox yaxın olan adamların işinə qarışmaq).