КОНЧИТЬ
1. куьтягьун, акьалтIун. 2. кар куьтягьун, ччан хкудун, кьин.
сов. 1. (müxtəlif mənalarda) qurtarmaq, başa çatdırmaq, bitirmək; кончить ремонт təmiri qurtarmaq; кончить университет universiteti bitirmək (qurtarma
Полностью »1. Qurtarmaq, başa çatdırmaq, bitirmək; 2. Nəhayət vermək; 3. Əlaqəni kəsmək, üzülüşmək; 4. Öldürmək
Полностью »-чу, -чишь; конченный; -чен, -а, -о; св. см. тж. кончать, кончая 1) что, с чем и с инф. Довести до конца; закончить, окончить. Кончить домашнее задание. Кончить читать. Наконец-то он кончил с докладом
Полностью »