прил. 1. fəsahətli, bəlağətli; gözəl natiq (gözəl və aydın danışmaq qabiliyyəti olan); красноречивый оратор gözəl (mahir) natiq; 2. məc. parlaq, aydın, aşkar; красноречивые факты aydın faktlar; 3. məc. ifadəli, mənalı; красноречивый взгляд mənalı baxış.
1. гуьзелдиз рахадай, ораторвилин гьунар авай. 2. гуьзел чIалалди кхьей (рахай шей). 3. пер. са мана квай, са гаф квай, са метлеб квай (мес
Полностью »-ая, -ое; -чив, -а, -о. см. тж. красноречиво, красноречивость 1) Такой, который умеет хорошо, красиво говорить, обладает красноречием. Красноречивый оратор. Красноречивый собеседник. 2) Изложенный выр
Полностью »