КУЛ

[кhул] туьрк, сущ.; -уни, -уна; -ар, -ари, -ара 1) аскӀан тандин ва назик цацар алай хилерин набатат. Некьидин кулунилай яргъи кьенер экъечӀда. 3. К. ТӀебиат чирун. Цуьквери кьунвай сирендин аскӀан кулар, рушал алай булушкадин ценер хьиз, шагьвардал зурзазва. М. В. Вацран ягъун. 2) ципицӀдин тварар алай тегьенгдин хел. ... вилик квай тарелкадай кулар къачуз ципицӀ тварар сивиз вегьиз къвезвайдахъ галаз ийидай рахунар веревирд ийизвай. А. И. Самур ЦӀарудин кӀвач галукьай фартарин кулунин пунай пуртна са къуьр акъатна Б. Гь. Заз эвера. 3) ничхиррин, гьашаратрин, пепейрин кӀватӀал. Чи хуьр бинедай къакьан рагал, чӀижерин кул хьиз, алкӀанвай са гъвечӀиди тир. ЛГ, 1992, 21.Ӏ. 4) цавай лап куьруь вахтунда авахьдай къвалин, цин стӀалрин са зул. Рекьевайбур къветӀекай хкатдалди, цаварин ванер акъатна ва са кул марф къвана. Б. Гь. Заз эвера. 5) нугъ. кӀвачин тӀуб.

* кул-кус сущ. валар. Вун вирин къерехдив гвай кул-кусра чуьнуьх хьана кӀан я. Ф. Гьуьлуьн шив. Гьашаратрин арада гзаф зиянкарар ава. Гьавиляй тарариз, кул-кусриз гьеле пеш ахъайдалди вилик зегьерлу дарманар яда. Емишдин тарарин танар киреждай асунда. 3. М. ТӀебиат чирун. Экв ахъа тахьанмаз гъуьрчез экъечӀнавай чинеругди кул-кусда секин хьанвай нуькӀверик кьал кутунвай. Гь. М. Чи бахт чи гъиле ава.

КУЛ
КУЛА

Значение слова в других словарях