КУМУКЬУН

гл., вуж-вуч; -да; -на; -из, -зава; 0 || -а, -ин, -рай, -мир; кумукь тавун, кумукь тахвун, кумукь хъийимир 1) нин-куьн ятӀани кӀаник амукьун. Зи гьебеяр тарцик кумукьна. Р. 2) къурулушдик кваз амукьун. Кьурагь райондик агъулрин ругуд хуьр кумукьнава: Хъвереж, Хпуькь, Укуз, Урсун, Усуг ва Квардал. ЛГ, 1999, 27. V. 3) нугъ. спортдин акъажунра кӀаник акатун. Гзафбуру фикирзавай, "Анжини" адаз кумукьда. ЛГ, 2001, 19. ӀV. Синоним: амукьун. Антоним: хкатун.

КУМИР
КУН

Значение слова в других словарях