КЪЕЧИН

гл., ни вуч; -ида, -ена; -из, -изва; -ич, -ин, -ирай, -имир 1) кӀватӀун (гъал). Гъап къечин къе гзафбуруз чидач. Р. 2) куьлуь авун, руг-руг авун. Фицякьра за, валлагь, кимел алай са кьадарбуруз тфуярни кваз авуна. Са путулка зегьер патал чпи чпин итимвилин дережа квадарна, ида адан, ада идан ратар кьечизва. Н. М. Жандар Магьамай. 3) куьч. веревирд авун, кӀвачик, гъилик авун.

КЪЕЦИН
КЪЕШЕНГ

Значение слова в других словарях