КЬАКЬАНАРУН

гл., каузатив, ни-куь вуж-вуч; -да, -на; -а, -ин, -рай, -мир; кьакьан авун, кьакьан тавун, кьакьан тахвун, кьакьан хъийимир кьакьан тир лишандиз, дережадиз, терефдиз гъун. Хизан сагъ хьайиди, вунани айван акьван кьакьанарнава хьи, вун аквазвани мегер? Т. А. Мешебиги. Антоним: аскӀанарун.

КЬАКЬАН
КЬАКЬАНБУР

Значение слова в других словарях