КЬАТӀ

сущ.; -уни, уна; -ар, -ари, -ара 1) яргъивилихъди экӀя хьанвайдакай (кӀарасдикай, тахтадикай ва мсб) атӀанвай, галатнавай, галуднавай кӀус, пай. Муькуь гъвечӀи никӀин са къатӀуна цуькӀ цанвай. А. Ф. Бубадин веси. Фекьи малла Мегьамед-Эфендиди чай хъвана куьтягьна, юкьва кутӀуннавай дасмалдин са къатӀуналди вичин гъилер, пӀузарар михьна. А. Ф. Бубадин веси. 2) яратмишнавай эсердин са пай, чап ийизмай пай. Романдин кьатӀ маса нумрада жеда. Р. 3) пӀапӀрус чӀугуна амукьай пай. Бязибуру къаткай мест ЧӀугвада вун ахвар хана. Гадар авур кьатӀар вилик Гьисаб тежер гьамбар хьана. И. Исмаилов. ПӀапӀрусдиз. 4) куьч., рах. ички авай бутылка. - Кьве кьатӀ гъваш, - лагьана ада куьрелди ва адаз вичин гумадай хьана хъипи хьанвай кьве тӀуб экъисна къалурна. А. Р. Кьве чин. Са столдихъ ацукьна пуд. КьатӀ къачуна хьанвайвал муд. Рахаз хьана хкажиз гъуд Са алверчи, Са кеферчи, Садни шофер И. Гь. Са стол- дихъ. Заз лагьайтӀа, гьелелиг КӀвале хъвадай кьатӀ ама. Ж. Анжах паб мад рази. * кьулухъ кьатӀар. * кьатӀ авун гл., ни-куь вуч атӀун, сагъ затӀ кьатӀунин гьалдиз гъун. Мердимазарди гъилевай еб кьатӀ авуна гадар на. Р.

* кьатӀ хьун гл., вуч сагъ затӀ кьатӀ хьайи гьалдиз атун. Заз акурд туш вун хьтин ламатӀ Чи дуван бес гьикӀ жеда кьатӀ С. С. Кпул.

КЬАСУХДАЙ
КЬАТӀАЙ

Значение слова в других словарях