КЬАЦӀАЙ

1. bulaşıq, batmış, bulaşmış, batıq; кьацӀай къажгъан bulaşıq qazan; 2. məc. napak, murdar, ləkəli (adam); михьиди цӀу кудач, кьацӀайди ци михьдач. Ata. sözü napakı hamam təmizləməz.
КЬАЦӀАЙ
КЬАЦӀАЙ

Значение слова в других словарях