КЬВЕЧӀИЛ

хьун f. ikiqat olmaq (1. bükülmək, qatlanmaq, əyilmək; 2. belini bükmək, belini əymək; 3. məc. təzim etmək; baş əymək, yaltaqlanmaq, alçalmaq).
КЬВЕЧӀИЛ
КЬВЕЧӀИЛАРУН

Значение слова в других словарях