ЛЕПӀЛЕПӀ

dan. 1. lağlağı, çoxdanışan, boşboğaz, naqqal, çərənçi; deyingən; лепӀлепӀ итим lağlağı adam; deyingən adam; 2. kəkə, pəltək (adam).
ЛЕПӀЛЕПӀ
ЛЕПӀЛЕПӀУН

Значение слова в других словарях