МАНИДАР

цӀ., сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра мани ядайди. Шад жедай кар ам я хьи, сегьнеламишунин къайдада за тухузвай серенжемри мектебда милли актеррин, манидаррин, акъатна КӀелунин устадвал авай аялрин коллективар арадал гъана. Рагьиматаз Дагъустандин манийрин культурайрик кьил кутур, адан диб эцигай манидар лагьайтӀа жеда. Д. Агьмедов. Лезгистандин багьа къаш || ЛГ, 2000, 22.1 V. Лезги поэзиядин межлис, залдал гагь шаиррин чӀаларин, гагъ манидаррин манийрин ажайиб ван алаз, пуд сятинилай виниз давам хьана. «Самур» журн., 2002. 1942 - йисан 17-августдиз машгъур манидар Муслим Магомаев дидедиз хьана, ЛГ, 2004, 12. VӀӀӀ. 2) манияр туькӀуьрдайди. Синоним: маничи.

МАНИ
МАНИЙ:

Значение слова в других словарях