МАНСУР

араб, сущ. 1) - ди, -да; -ар, -ри, -ра са квел ятӀани сад хьиз къеченвай гьалар алай затӀ. # пуд ~, еке ~, ~ алатна, ~ къечена. Синонимар: кӀетӀ, келеф. 2) - а, -а; ар, -ри, -ра ( чӀехи гьарфуналди - М) эркекдин хас тӀвар: Мансур. - Яда, сикӀ, - чата патан са вилни агажна, кимеллайбурукай Мансура Уьзден ай гафар акъудиз алахьна: - Вун гъуьрч ягъиз яюгъариз акъатналдай хьи? С. Ярагъви ашукь Уьзден. - Яхулар, буза хъвайила, гъил ахъа жедай ксарни я. - Мансуран тереф хвена Межида, вичин къалияндай туптуп гум цавуз акъудна. С. Ярагъви ашукь Уьзден.

МАНИЧИ
МАНТ

Значение слова в других словарях