МАХЛУКЬАТ

араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра тайин тир са чкада (уьлкведа, районда, хуьре) яшамиш жезвай вири инсанар. И ван хьайила, кьунши шегьеррай, хуьрерай инсанар атана, майдандал тупӀатӀуб турди хьиз, кам эцагдай чка амачиз халкь, махлукьат кӀватӀ хьанвай. Ф. Далалубегьли. Варакъарин вири махлукьатди Гъамидаз серенжем акун тӀалабзава. А. А. Пад хьайи рагъ. Адан аламатрин мехъеррикай вири махлукьатдиз хабар я. М. В. Гьарасатдин майдандал. Стха рагьметдиз фейила, адан саламрик атанвай кьван махлукьат квекайни гзафбуруз акуна. К. К. Зун гьеле сагъ я. Синонимар: махлукь, халкь.

МАХЛУКЬ
МАХМУР

Значение слова в других словарях