МИРЗЕ

фарс, сущ., куьгъ.; ди, -да; -яр, -йри, -йра. 1) гьукуматдин чӀехи тушир къуллугъчи; кхьинар ийидайди. Ина адан рухваяр тир Риза-Къули мирзе, Несретуллагь мирзе ва гьакӀни гъвечӀи Шагьрух мирзе, хандин стха Ибрагьим мирзе, адан хва Аликьули бег, Надирай юкъван хва Имамкъули мирзе авай. З. Р. Гьажи Давуд. 2) (чӀехи гьарф: М.) итимдин хас тӀвар - Мирзе. И гафуникай тамам баянар кил.: А. Гуьлмегьамедов. Эминан эсеррин хазинадай || Газ, "Лезги газет", 1992, 15. X. Синоним: секретарь.

МИРЕСВИЛЕЛДИ
МИРЗЕВАЛ

Значение слова в других словарях