МУГЬМАН

(-ди, -да, -ар) 1. qonaq; 2. məc. müvəqqəti olaraq bir yerə düşmüş, bir yerdə qalan adam; gəldi-gedər; як мугьман я, кӀараб сагърай. Ata. sözü ət qonaqdır, sümük möhkəm olsun; * мугьман авун bax мугьманарун; мугьман хьун qonaq olmaq, mehman olmaq, qonaq qalmaq; мугьман квай кӀвал qonaq-qaralı ev; рекьин мугьман təsadüfi qonaq, yolüstü gəlmiş qonaq; yolçu; эвер тавур мугьман a) çağırılmamış qonaq; b) məc. dan. oğru; * мугьмандин лам dial. sadəlövh, ağzıaçıq, maymaq, fərsiz (adam).